Sabah niye geç olur?..

Takım çalışması yönetimin vazgeçilmezlerinden oldu. Takım olmanın ne olduğuna yakından bakıldığında; en önemli argümanın, "o takımı teşkil eden bireylerin bir lider ve vizyon etrafında birleşmeleri" olduğu anlaşılıyor. Lider ve arkadaşları samimî bir ortamda "ortak aklı kullanarak" uygun strateji ve taktikler ve bunlara uygun iş modelleri belirleyip gayretle ve sabırla çalışırlarsa ve de şansları da yaver giderse başarıya ulaşıyorlar. Bizim "Anadolu Kültürü"ne çok uygun bir model bu "Takım Çalışması". Bu kültürün hakim olduğu ortamda en az kırk yılını çalışan, yönetici, akademisyen, uygulamacı konumlarında geçirmiş bir "Anadolulu" olarak takım olabilmenin en önemli unsurunun "Lider" olduğunu adım gibi bilmekteyim. Aslında bu diğer kültürlerde de geçerli bir durumdur, ama bizde lider biraz daha öne çıkmaktadır. Bunun sebeplerini derinlemesine tahlil edebilecek sosyo-psikolojik bilgi bazına ve araştırma sonuçlarına bihakkın vakıf birisi değilim. Ancak toplumumuzda "Liderlik", hatta değişim çabalarını engelleme riskine rağmen "Karizmatik Liderlik" her platformda aranan ve özlenen bir "Yönetim Motifi" olagelmiştir. Toplumumuzda özellikle kriz dönemlerinde tabiî bir şeymiş gibi lanse edilen (af edersiniz) "Kodumu oturtan bir lidere özlem duyulması" liderliğe bizde daha fazla önem atfedildiğinin göstergesi olarak kabul edilebilir. Ancak liderliğin bu kadar önemli olmasının hemen ardından bir takımı bekleyen en önemli tehlike "iki başlı bir yönetim"dir. Meslek hayatım boyunca bu yüzden en başarılı dönemlerinde perişan olan birçok takımı gördüm. Bu tespitimi her takıma uygularım ve sonuç alırım. İster bir futbol takımına, ister bir şirkete, ister bir devlete hiç fark etmez. Bilmem memleketin birçok aydını tarafından son günlerde seslendirilen problemine bu köşenin misyonu çerçevesinde açıklık getirebildim mi? Anadolu'dan her derde deva deyişler vardır. Buyurun birini de beraber diyelim: "Horozun çok olduğu yerde sabah geç olur..."