Sayın Başbakan

Her ne kadar bu köşede iş yönetimi ile ilgili yazmaya çalışıyorsak da biz de kavanozda yaşamıyoruz elbette. Bizim de eşimiz dostumuz, akrabamız hısmımız, bunların içinde; aynı fikirde olduğumuz olmadığımız, büyüğümüz küçüğümüz, dayımız amcamız, yeğenimiz kuzenimiz var. Özellikle yıl boyunca görüşemediğimiz 'elimizde büyümüşler'le bir araya geldiğimizde ilk birkaç günlük kakara kikiriden sonra mevzu gelip siyasete dayanıyor. İşte burada bizim hanımın bendenize 'Aman çocuklarla siyasete dalma ağzımızın tadı bozulmasın!' tavsiyesine uymak zorlaşıyor. Bazen de mümkün olmuyor. Aslında sakin bir ortamda ve salim kafayla dinlediğiniz zaman bu bize göre 'dünkü çocuklar'ın memleketin hayrına bir şeyler düşündüklerini ve bu düşüncelerinde samimî olduklarını anlıyorsunuz. Ancak ortalıkta olan bitenlerden hareketle bir ölçüde haklı oldukları 'Korkuları' bulunduğunu?da anlıyorsunuz. Mesela son yıllarda gerçekleşen hukukî düzenlemeler çerçevesinde 'Sizin' ya da başka birinin gün gelip bir 'Diktatör' olabileceği endişesini taşıyorlar. Bu yüzden Başkanlık sistemine şiddetle karşılar. Hatta şimdiki seçim kanunu muvacehesinde 'Başbakan'ın isterse rahatça bir diktatöre dönüşebileceğini, hatta bunun emarelerinin var olduğunu düşünüyorlar. Bütün bu gözlemlerin ışığında kendi vicdanımla baş başa kaldığımda içimden şu istek geldi; "Keşke Sayın Başbakan söz konusu gençlerin de siyasî bir alternatif olarak görmedikleri Kılıçdaroğlu'nu değil, ülkemizin geleceğini şekillendirecek olan muhalif 'Yeniyetmeleri' muhatap alıp, daha şeffaf bir ortam oluşturup, onların endişelerini gidermeye yarayacak tedbirleri bir an önce alsa..." Çünkü yeni nesil, bizim kuşağın "Odun olsun, benim partimin adayı ya da başkanı olsun" paradigmasını sorgulayabilecek bilgi ve muhakeme becerisine sahipler. Ne de olsa onlar "Bilgi Çağının Çocukları..."