Tavadan kurtulmak

Bazen çevremdeki insanlara şöyle soruyorum. "Son 40-50 yıldır, Atatürk'ün 'muasır medeniyet seviyesini yakalamak' diye özetlenen ana vizyonumuz dışında Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları olarak paylaştığımız elle tutulur bir vizyonumuz var mı?" Çoğunluk "Avrupa Birliği'ne girmek" diye cevap veriyor. Bu bir kamuoyu yoklaması. Çapı küçük de olsa diğer araştırma sonuçlarıyla çatışmıyor. Sonuçta Türk insanı yıllar sonra bir vizyon etrafında bütünleşmiş sayılabilir. Ancak bu vizyonu gerçekleştirme yolunda önemli engellerimiz var. Bunları aşmak için geç kalmadan harekete geçmemiz gerektiği de bir gerçek. Sayın Cumhurbaşkanı'nın bu dönemde devreye girmesi olumlu olmuştur. Üstelik toplantıyı -mümkün olmasına rağmen- hükümete başkanlık etme tarzında değil, milletin temsilcilerini bir araya getirerek daha demokratik bir nezaketle düzenlemesi, toplantının etkinliğini artıracaktır. Çünkü bir vizyonu zorla, baskıyla insanlara kabul ettiremezsiniz. Vizyonu paylaşmak ancak takım üyelerinin tümünün gönülden katılımıyla olur. Son günlerde birçok kesimin AB üyeliği konusunda müspet görüş belirtmeleri, belli bir istikamette karar kılmaları ümit verici olmuştur. Uzakdoğulu istiridye avcıları, yakaladıkları istiridyeleri akşama kadar kayığın içinde tutunca istiridyeler kurur ve kokuşurmuş. Bu yüzden onları denizde tutmak gerekirmiş. Çuvala koysan olmaz, sepete koysan durmaz, asırlar boyu süren bir uğraş sonunda bir usul geliştirmişler. İstiridyelerin beşini uçlarından bağlıyorlar, kayığın civarında denize bırakıyorlar. Her istiridye aksi yöne çektiği için grup hareketsiz kalıyor. Akşam üzeri hepsi toplanıp tavada kızarmaya gidiyorlar. İstiridyelerde şuur olsa belli bir yön belirleyip, hep beraber o yöne doğru hareket etseler tavadan kurtulabilecekler aslında. Ama şuur olmayınca... Bu hikâye nereden mi aklıma geldi! Bizim liderler de yuvarlak bir masanın etrafında toplandılar mâlum...