Trans-Trakya

Geçenlerde hanımla "Gitmediğimiz son vatan köşesi"ne "memleketin en kuzey batısı"na gitmeye karar verdik aniden. Son yılların belki de en sıcak günleriydi o günler. Ama olsun esti bir kere dedik yola koyulduk. İstikamet Kırklareli oldu. Önce Bulgaristan sınırına kadar Yıldız Dağları ve meşhur Istranca Ormanlarını aştık. Tek kelimeyle muhteşem bir tabiat parçası. Ama açılan yeni yoldan sonra da böyle kalabilir mi bilinmez... Etrafına kırk direk dikilen kırk kahramanın kabirlerini ziyaretten sonra ver elini Üsküp... Bu Kırklareli'nin Üsküp'ü. Oradan ver elini Demirköy. Demirköy'ün en çekici özelliklerinden biri de mağaraları. Türkiye'nin ikinci büyük mağarası olan ve yaklaşık dört milyon yıldan beri gelişimini sürdüren Dupnisa Mağaraları 2003 yılından beri turizme açık. 2 bin 720 metre uzunluğundaki mağaralarda yer yer derinliği iki metreyi bulan göller ile devasa boyutlarda sarkıt ve dikitler var. Bu muhteşem turistik mekânın yolu hızla tamamlanıyor. Sonra misafirperver Kırklareli temsilcimiz Ahmet Bey bizi vitesi boşa alınan arabaların yokuş yukarı kendi kendine gittikleri söylenen (Bizim sözüne güvenilir seyyahımız Behçet Fakihoğlu, ona inanmayıp kendimiz görmek istediğimiz için kusura bakmasın) manyetik alana götürdü. Bizden başka birkaç aracın biraz da tehlikeyi göze alarak deneme yaptıkları alanda bizzat arabanın yokuş yukarı çekildiğine şahit olduk. Hem de birkaç deneme yaparak. Ertesi gün kısa bir Edirne turu. Selimiye ve Osmanlı'nın diğer tarihe ve geleceğe vurduğu mühürleri göz ucu ile de olsa bir görüp döndük. Bakın sadece beş yüz kilometrelik programsız, hızlı ve hedefsiz bir Trakya turunda bile nelere; ne hazinelere sahip bir ülkeyiz. Mesela o koca koca kamyonların bile yokuş yukarı çekildiği alana bir başka ülke kaç turist çeker sizce. O zaman ülkenin malum gündeminin dışına çıkıp bu yazıyı yazmak daha bir milliyetçi olduğumu göstermiyor mu? Can-ı gönülden 'Evet' dediğinizi duyar gibiyim.