Bir senaryo denemesi

İşgal altındaki Irak topraklarında "Felekler yandı ahımdan..." diyen dünyanın en büyük şairi Fuzuli'nin sızlayan kemikleri.. Kan ve barut kokan ağır mı ağır bir hava.. Havaya karışan iniltiler, feryatlar... Tetiklenen kinlerin, öfkelerin ve intikam yeminlerinin uğultusu.. Feleklerin ahıyla tutuşan ve sonunda kömür gibi simsiyah kesilen bir gece.. Ve karanlıklar arasından heyula gibi süzülüp geçen devasa ve karanlık bir uçak.. Gelen, karanlıkların efendisi. Görünmekten korkan, Hz. Mevlana'nın "İnsan, üzerine eğildiği şeyin kendisi olur" sözüyle ima ettiği gibi üzerine eğildiği şeyin kendisi olan karanlık adam. Uçak, malum; Air Force One... Gün, Şükran Günü... Adam, zengin ama aç. Gözü, yoksulların ülkesinde; 'Öteki'nin mülkünde.. Sözüm ona sıcak yemeğe muhtaç... Açık açık gelmeye yüzü yok ama gizli gizli gelişin; hayalet kılığına girişin açık açık özrü böyle... Karanlıklardan gelen, heyula gibi karanlık uçak karanlık meydana konar. Gelenden korkan gecenin ifritleri korkudan dört bir yana kaçar... Fonda alttan alta yükselen çöl rüzgarının ruhları ürperten sesi.. Ayaklarının ucuna basa basa ilerler karanlıkların efendisi... (Sözüm ona demokrasi hamisi) Öte yanda, Bir büyük sahra çadırı... İçinde üstü başı kan kokan; ruhları çıplak, kafaları dazlak bir sürü 'savaş oğlanı'... Orta yerde hindi dolmaları, börekler, çörekler. Sözüm ona, kolsuz, bacaksız; mutsuz mu mutsuz çocuklara rağmen Şükran Günü kutlanacak. Ama suratlar asık, ölüm kokusu sinmiş canlar ha patladı, ha patlayacak... Derken bilmem ne adında biri bir sürpriz sinyali verir. Karanlıklar içinden efendi çıkagelir... Ölüm korkusuyla yaşamaktan benzi uçmuş oğlanlar (efendiyi gördüler ya) moralden çatlarcasına tezahüratta bulunurlar. Irak'ta (o gizemli çöl topraklarında) Amerikan halkını korumak ne demekse, efendi, bunun için teşekkür eder askerlere... Elinde koskoca hindi tepsisi, yüzünde o malum gülüş, dolaşır orta yerde... Bir hurra, bir kıyamet.. Mesaj alındı: "Ölmeye ve öldürmeye devam et!.."