Çocukluğumun 23 Nisanları

Atatürk'ün ne kadar uzak görüşlü bir lider olduğunu cumhuriyet ülküsünü taşıyacak ve yaşatacak olan çocuklara ve gençlere verdiği önemden anlamak mümkündür. Çocuklar ve gençler için ayrı ayrı düzenlenmiş ve geleneksel hale getirilmiş bayramlar bizden başka hangi ülkede var? Bu bayramların amacı sadece gövde gösterisi ve şenlik midir? Dıştan böyle görünüp bazılarınca böyle algılansa da amaç; cumhuriyet değerlerini, ilerleme ve çağdaşlık fikrini çocuklara ve gençlere aşılamak; ortak bir coşku havası içinde onların sorumluluk sahibi olmalarını sağlamaktır. Benim çocukluğumda (televizyonun henüz hayatımıza girmediği, popüler kültürün vıcık vıcık hayatımızın her safhasına yayılmadığı; büyüklerin büyük, küçüklerin küçük gibi davrandığı o itidalli yıllarda) 23 Nisanların daha sade, ama daha samimi bir havası vardı. Öyle cumhurbaşkanı, meclis başkanı ve başbakanlık koltuklarına oturup da uzatılan mikrofonlara büyüklerimizin bize ezberlettiği sözleri söyleme gibi medyatik gösterilerimiz yoktu ama sade bir coşku ve kendine güven içinde öylesine parlak gelecek düşlerdik ki, birileri bize büyüyünce ne olacaksınız diye sorduğunda; göğsümüz kabara kabara cevap verirdik: "Öğretmen!" "Doktor!" "Başbakan!" "Mühendis" "Hemşire" "Subay" "İtfaiyeci" *** Televizyonlarda her gün savaş sahnelerinin, şiddet filmlerinin, mafya dizilerinin, genelde kavgaya dönüşen tartışma programlarının, "Havuç" misali yerden bitme, büyümüş de küçülmüş bilgiç çocuk tiplerinin gösterildiği, değer yargılarının hallaç pamuğu gibi atıldığı günümüzde 23 Nisanlar bana eski samimiyet ve ülküsünden uzak, daha çok şova yönelik, göstermelik bayramlara dönüştü gibi geliyor. Tabii ki şimdinin görgü ve biyolojik bakımından daha hızlı gelişen çocukları, dünün kendi dünyalarında yaşayan saf çocuklarından farklı. Tabii ki bayramları da farklı olacak. Benim hazmedemediğim; şimdinin (herşeyi biliyormuş havasında olan) çocuklarına ilerde ne olacaksınız diye sorulduğunda: "Popstar, jüri üyesi, terminatör, mafya babası" diye cevap vermeleri... Eski zamandan bu zamana gelinen nokta bu ne yazık ki... Onun için ekranlardaki şatafatlı 23 Nisan Çocuk Bayramı törenlerine bakıp da çocukluğumdaki gibi: "Bugün 23 Nisan, neş'e doluyor insan" mırıldanmağa kalktığımda (itiraf etmeliyim) neş'e değil, içten içe bir hüzün ve burukluk duyuyorum...