Dertliler ve dertsizler

'Bir Dertsiz Modeli' başlıklı yazım dolayısıyle bir okuyucumdan uzun bir faks aldım. Özgür Kız'ın genç kızlar üzerindeki olumsuz etkilerinden uzun uzun bahsediyor, bu konuda yazmağa devam etmemi istiyordu. Hangisini yazayım? Sayıları bir elin parmakları kadar olan dertlileri mi? Sistemin bir çığ gibi çoğalttığı dertsizleri mi?  İşte bir dertli modeli. Henüz yirmibeş yaşında bir köy öğretmeni. Şener Uğur. Karlı, tipili bir havada görev sorumluluğu içinde Gönen'in Kocapınar köyüne yürüyerek gitmeğe çalışıyor. Derdi, öğrencileri öğretmensiz bırakmamak! Derdi, ışık saçmak, kafaları aydınlatmak! Ardında desteği yok, yardım edeni yok! Kapalı yollarda üşüyerek, büzülerek yürüyor. Karşısına çıkan Köy Hizmetlerine ait greydere binmek istiyor. Operatör, yasak olduğu gerekçesiyle reddediyor! Karlı, tipili bir hava... Yollar kapalı! Şener öğretmen güçlükle yoluna devam etmeğe çalışıyor. Ama muvaffak olamıyor, yığılıp kalıyor. Bir köy öğretmeni... Şener Uğur... Akranları sıcak mekanlarda gönül eğlendirirken o, ıssız ve karlı yollarda, o amansız tipide donarak şehit oluyor. Işık saçmak için, öğrencilerini yetiştirebilmek uğruna kendini feda ediyor...  Öte yandan, ülkede vur patlasın çal oynasın havalarında olan mevcut dertsizler yetmiyormuş gibi dev bir kampanyayla üretilmeğe çalışılan yeni bir dertsiz modeli: Özgür delikanlı... O, ünü dünyaya yayılmış bir şarkıcı Şıkır şıkır oynayan, kıvır kıvır kıvrılan... Gösteri dünyası için renkli bir sima. Sanat adına kabul. Ama iş orada kalmıyor. Her TV kanalında, her an karşımızda... Yetmiyor, şimdi de aldatıcı bir özgürlük kahramanı olarak önümüze sürülüyor. Ülkenin kızlı erkekli yeni yetmeleri, nefeslerini tutmuş, heyecan içinde özgür kızla birlikte onun maceralarına odaklanıyor. Öğretmenine, görevine gidebilmesi için bir vasıta bulamayan zihniyet, ülkede sınırsız sorumsuz dertsizlerin üretimi için var gücüyle çalışıyor...