Düşmanımız kindir bizim...

Bugünlerde yalnız ülkemin değil, dünyanın bütün çocukları için endişeleniyorum. İdeolojik saplantı içinde olanlar, hainler, çeteler çocukları kötü emellerine alet etmeğe başladılar. Onun için 23 Nisan'da içimdeki çocuğu da gün yüzüne çıkararak: "Bugün 23 Nisan/Neş'e doluyor insan" diye teraneler tutturamadım. Hüzünlüydüm çünkü... 21. Yüzyılın karmaşık dünyasında en fazla güvensizlik içinde olanlar çocuklar. Gelecekleri karartılan, safiyetleri bozulan, ruhları kirletilen çocuklar... Bütün çocukları koruması için Allah'a dua ediyorum... ??? Atina'da bayrağımızı yakan; ömürlerini kine adayan diaspora Ermenilerinin arasında da çocuklar vardı. Aslında yakılan, hunharca çiğnenen insanlık onuru ve dünya barışıydı. Ne yazık ki o çocuklar bunun farkında değillerdi. Öyle bir kin ki, tohumları Erivan okullarında körpe yüreklere ekiliyordu. Genlere işlemiş bu köklü kini anlamak çok zor! Biz, böylesi bir kinle tanışmadık. Yunus Emre'nin: "Biz kimseye kin tutmayız, düşmanımız kindir bizim" sözünü yüreklerimize nakşeden büyüklerimiz bizi kinden hep uzak tuttular. Onun için kini hem kendimize, hem bütün insanlığa en büyük düşman belledik. Yine Yunus'un: Sen, sana ne sanırsan ayruğa da onu san/Dört kitabın manası eğer budur var ise" sözünü insana saygıyı ve adaleti gözeten ahlak düsturu olarak belledik. Yüreklerimiz insan sevgisiyle ve barışçı duygularla donandığı içindir ki Büyük Atatürk'ün Türkiye Cumhuriyetinin temellerini atarken: "Yurtta sulh cihanda sulh" ilkesini samimiyet ve inançla benimseyip hayata geçirmeğe çalıştık ve çalışmakta devam edeceğiz.. ??? Çocukluğumun geçtiği mahallede Ermeni ve Rum komşularımız vardı. Onlarla içli dışlı, dostane komşuluk ilişkileri içinde yaşadık. Onların farklı kültürden oluşları asla yakınlaşmalarımıza engel teşkil etmedi. Edebiyat Fakültesini bitirdikten sonra bir süre öğretmenlik yaptığım bir Ermeni okulunda öğrencilerimi (İsimlerini hatırladıklarım; Elmon, Ani, Surpuhi, Linda, Vartan) kendi çocuklarım gibi sevdim, benimsedim. Benim duygularım bu kadar halisane iken, bugün dünyaya yayılmaya çalışan diaspora Ermenilerinin kini bana çok ama çok ters geliyor. ??? Geç kalmış da olsa Türkiye artık tarihin gerçeklerini gün yüzüne çıkarmak için belgelere dayalı çalışmalara başladı. Soykırım iddiaları nasıl olsa çürütülecek! Geçmiş zamanda karşılıklı büyük acılar yaşanmış ama bu acıları geleceğe taşımak yersiz ve anlamsız. Bugün asıl olan ve geleceğe taşınması gereken benim yüreğimdeki gerçek; Ermeni öğrencilerimi, çocukluğumun Ermeni komşularını Surpuhi ve Nüssük Hanımları, lise arkadaşım Takuhi'yi hatırlayarak gönülden diyorum ki, biz, Ermenileri sevdik! Atalarımızdan bize miras kalan bu sevgidir...