Geride kalacak olan toz, duman...

Gazetede bir resim... Oniki yaşında, üstü başı perişan, saçları dağınık, çelimsiz Afgan bir kız çocuğu: "Amerika bomba attı, her taraf toz duman oldu" diyor. Bakışlarında korku ve dehşetten çok, bir şeyleri anlayamamanın boşluğu ve çaresizliği... İşte, karşı karşıya geldiğimiz tablonun tipik ifadesi. Her taraf toz duman içinde. Acıların ve çilenin toprağı olan Ortadoğu, tarihinde görülmemiş bir biçimde kaynıyor. Görünenler, (eğer birileri savaşın çözüm olmadığını anlayıp saldırıların kesilmesine önayak olmazsa) muhtemel bir kızılca kıyametin belirtileri... TV kanallarında bir dizi film gibi seyrettiklerimiz anlaşılması ve izahı zor dehşet görüntüleri... İnsanlık tarihi boyunca bunca savaş acıları sanki boşuna çekilmiş, onca acı tecrübeler sanki edinilmemiş, insan hakları, demokrasi ve barış nutukları sanki boşuna atılmış... Her yerde savaş çığlıkları, tamtam sesleri, terör belası ve bu belanın sebep olduğu korkular.. Öte yanda komplo teorileri, çıkar çekişmeleri, köhne gezegeni paylaşma planları. Hayır, iyilikle kötülüğün savaşı değil bu. "Kana kan!.. İntikam!" görüntüsü. Sanki sevgisizlikle şeytanın dansı... Kapkara bir perde çekiyor insanın gözlerine; hiçbir umut vaad etmiyor, hiçbir somut çözüm belirtileri getirmiyor, hiçbir yarayı sarmıyor. Acıları pekiştiriyor. Şiddeti depreştiriyor. Kinleri ve öfkeleri keskinleştiriyor. Dünya devletleri gerçekten terör belasını yok etmek istiyorlarsa, sinsi emellerini bırakıp bir araya gelsinler, samimiyetle terörün tarifini yapsınlar, şu veya bu şekilde teröre destek vermekten kesinkes vazgeçsinler, elbirliği içinde terörün kaynaklarını kurutsunlar, refahın yeryüzünde daha eşit bir biçimde dağılımı için sosyal ve ekonomik tedbirler alsınlar. Bu savaşla olacak iş değil. Ya neyle olacak? Bir kere daha tekrarlayalım: Barışa inanmakla. Adaletle. Sevgiyle. Merhamet ve şefkatle.. Eğer böyle giderse elde edilen bir sürü yeni acılar, intikam yeminleri, yitirilen canlar, daha fazla açılan uçurumlar, daha da artan sefalet, gözyaşları ve kahır olacak. Arkada kalan ise, Afganlı çocukların ömür boyu unutulamayacakları ve üzerinden atamayacakları toz, duman...