Hikâyecinin ölümü ve yalnızlık

Geçtiğimiz hafta Türk Edebiyatı özgün bir hikâye yazarı olan Tomris Uyar'ı kaybetti. Edebiyatçılarımızın ve okurlarının başı sağolsun! Romancı Buket Uzuner: "Yalnız öldü... O kadar yalnızdı ki..." diyor. Sanatkarların kaderi (isterseniz şansı diyelim) değil midir yalnızlık? Yalnızsın, ama içinde sınırsız bir özgürlük yaşıyorsun; alemlerin dürülüp bükülüp içine yerleştirilmiş olduğunu keşfediyorsun. İstediğinde her şeyi yıkıp yeniden inşa ediyorsun. O özgürlük ortamında keyfince kahramanlar, gönlünce dostlar üretiyorsun. Elle tutup gözle göremiyorsun ama onları yaşıyorsun, onlarla dolaşıyorsun, konuşuyorsun, eğleniyorsun... Aklına estiğinde, her birini istediğinde kılıktan kılığa, şekilden şekile sokuyorsun. Bestekarsan notalarla, ressamsan renklerle, yazarsan kelimelerle istediğin her yere, herkese ulaşıyorsun. Bu mudur yalnızlık? Yalnızlık, sıradan insanın sıradan hali ve şikayeti... Sanatkar için değil! Yalnızlık, sanatkar için Allah'ın lutfudur ve gereklidir. Tomris Uyar da bu sıradışı hali söylediklerimizi doğrular nitelikte özetlemiyor mu? "Galiba dünyayı kendi bildiğinizce değiştirmek; yeni bir düzen veya düzensizliğe sokmak için söyle bir kaygıyla yazıyorsunuz." Bunu yapmak kolay mıdır? Değildir elbette! Bana göre çile. Kimine göre cehennem. Tomris Uyar'a göre delilik. Çünkü eser meydana getirirken doğum sancılarından beter, sıradan insanların yalnızlık ıstırabından beter sancılar çekiyorsunuz. Özel hayatınızı bile tam olarak yaşayamıyorsunuz. Zaman zaman karamsarlık girdabında çırpınıyorsunuz. "Ne için ve kim için" sorgulamalarının tuzaklarına düşüyorsunuz. Dertleriniz insan ve insanlık için... İnsanlığın bütün acılarını toplayan yüreğinizle kendiniz kaybolup gidiyorsunuz. Kendinizi sadece koca bir yürek olarak hissediyorsunuz. Onun götürdüğü yere kadar gidiyorsunuz. Aşıklar aşığın, sanatkarlar sanatkarların halinden anlar. Birbirlerini hiç görmeseler, tanışmasalar bile ehl-i dil'mişcesine birbirlerini bilirler. Onun için Tomris Uyar'ın yazmak uğruna çektiklerini anlıyor ve içimde hissediyorum. Ruhunun çektiği acılara karşılık tam bir huzur ve güzellikler alemine gittiğine inanıyorum. Ona Allah'tan rahmet ve ailesine de baş sağlığı diliyorum.