Öğretmenler Günü'nün ardından

Bu yıl öğretmenler gününde yazı yazmadım. Bakalım neler söylenecek, köşelerde neler yazılacak diye bekledim. Malum törenler yapıldı, söylemler tekrarlandı, köşelerde çoğu "Öğretmenim, canım benim, sana sonsuz sevgiler, saygılar" tadında klişe yazılar yayınlandı. Eh, öğretmenler adına teşekkürler efendim, ama artık bunlar bize yetmiyor. Yaşadığımız karanlık çağda öğretmenliğin önemi, etkisi; tadı tuzu mu kaldı? Her yerde kargaşa, savaş, çıkar çekişmeleri, kardeş kavgaları, zalim ve kalleş terör saldırıları... Üstüne üstlük yeraltı ve yerüstü kaynakları sorumsuzca tüketilen yaşlı gezegenimizi tehdit eden küresel ısınma ve bunun sonucunda beklenen felaketler... Öğretmenler bunları mı istedi? Onca eğitim çabası bunlar için mi gösterildi? Öğretmenler, "evrensel barış" dediler, "dostluk" dediler, "adalet" dediler, "hakça bölüşüm" dediler, "insanlık değerlerini koruyun" dediler, "kendinizi bilin" dediler, "birbirinizi sevin sayın" dediler, " bilgilenin; bilgilerinizi kullanmayı öğrenin" dediler. Dediler...dediler. Yaptınız mı? Yapıldı mı? Bu sorulara vicdan rahatlığı içinde evet diyebiliyor musunuz? Diyebiliyor muyuz? En acısı öğretmen başarısından dem vurabilir misiniz? Vahşi kapitalizmin amansız çarkı, yaygınlaştırdığı maddeci zihniyet, her şeyi, hepimizi olduğu gibi öğretmeni de tüketiyor. Meslek olarak sürüp gidiyor ya idealler?...Toplumu muasır medeniyetlerin üstüne çıkaracak irfanı hür, vicdanı hür nesiller yetiştirme inancı ve tutkusu? Eski ateş ve azmiyle sürüyor mu? Doğru oturup doğru konuşalım; insanlık ülküsü adına varını yoğunu ortaya koyan, idealist ve bilge öğretmenler yok artık!.. Varsa bile sayıları az. Yıllarca süren ilgisizlik sebebiyle öğretmenlik sıradan bir meslek oldu. "Hiçbir şey olamıyorsan bari öğretmen ol!" çizgisine çekildi. Evet, cumhuriyetin efsanevi öğretmenleri yok! Efsaneler çöktü. O öğrenmeye, bilmeye, okumaya meraklı, idealist gençler de yok! Bırakın öğretmeni sevmeyi, saymayı...öğretmeni dövmelerden, bıçaklamalardan haber veriliyor şimdi. Uyuşturucularıyla, sınırsız eğlenceleri ve rock konserleriyle, çılgın modalarıyla, seks ve şiddet filmleriyle, ardında karanlık çağın dehşetengiz yansımalarını taşıyan cicili bicili renkleriyle, bilgisayar oyunlarıyla dışarısı, şer güçler ele geçiriyor çocukları. Aileler çaresiz ve teslim. Öğretmenler yetersiz. Öyle bir derde düştük ki, öğretmenin maaşına yüzde beş zam yapmak, ek ders ücretlerini üç lira arttırmak çare değil. Sorun, içten çöküş, sistematik çökertiliş. Tükenmişlik...içsizlik!