Söz

"Söz ola kestire başı, söz ola kese savaşı" derken dokuz düşünüp bir söylenmesi gereken söz'ün hayati önemini vurguluyor koca Yunus. Şimdi söz'ün yüreklere hançer gibi saplandığı, akla her gelenin çalakalem yazıldığı, tartışıldığı sorumsuz zamanlardayız. Durum vahim. Batının dayatmasıyla "kimlik" sorunu diye sen, şu'sun, ben bu'yum diye ikiliğe düşmekte; söz'ü tehlikeli mecralara sürüklemekteyiz. Bu beyhude tartışmalar bizi nerelere götürür farkında mısınız? Milleti böler, vatanı parçalar, eşi eşten ayırır, dostu dosta düşürür, kardeşi kardeşe vurdurur. Alt kimlik-üst kimlik derken altüst oluruz. Kendi içimizde öyle bir dağılırız ki, bir daha toparlanamayız. Kurda kuşa yem oluruz; ayrılık vadilerindeki akbabaların iştahını kabartırız. Sinsi emellilerin, içimizdeki hainlerin de istediği budur. Farkında mısınız?.. *** Yaradan, hepimizi farklı farklı yaratmış; kimse kimseye tam olarak benzemiyor; her birimizin eli, yüzü, boyu bosu, parmak izleri birbirine benzemiyor. Ama hepimizin ortak bir adı var. İnsan... Bu yüzden kim kime isyan edebilir? Kim, kime karşı çıkabilir? Yaradanın yasası, tabiatın icabı bu... Yaradanın muradı insan olabilmemiz. İnsanlığın şerefini yükseltmemiz... *** Bu topraklarda yüzyıllar boyu birlikte yaşama mücadelesi vermişiz. Şu olmamız, bu olmamız gerçek de..ne fark eder? Acılarımızı, sevinçlerimizi birlikte yaşamışız. Kader birliği etmişiz. Kız alıp kız vermişiz; aile oluşturmuşuz. Aşka kanat açmışız; bunca yıl tek yürek olmayı başarmışız. Kurda kuşa yem olmadan millet olmuşuz... Türk adı altında birleşmişiz. Söz'ü aşmış; mana olmuşuz.. Sen'i ben'i aşmış; "Ben, sen, sen; ben" olmuşuz. Yüzyıllara dayanıklılığımızın sırrı budur. Düşünmez misiniz?