"Nereye gideceksin kızım?"

Adile Hanım evin harçlığından zor zamanlar için artırdığı birkaç kuruşu vermişti kızına. Evladının içinde bulunduğu bunalımdan kurtulduğunu görmek için hiç düşünmemişti kenardaki parasını verirken. Zor zamanlar için biriktirmişti. Bu da zor bir zamandı. Kızının yeniden hayata tutunma belirtileri göstermeye başlamasının sebebini hiç söz konusu etmeden onun iyileşmeye başladığını görmekten memnundu. Serpil kahvaltısını bitirdikten sonra gülümsedi kızına: - Gel bir de keyif çayı içelim seninle. Serpil saate baktı yan gözle: - Tamam, içelim... Ama sonra hemen çıkacağım. Adile Hanım gülümsedi: - Nereye gideceksin? Omuzlarını kaldırdı genç kız: - Bilmiyorum. Eşofmanım çok eskimiş. Dün utandım yürüyüş yaparken... Lime lime olmuş dirsekleri. Nereden baksan beş senelik eşofman! Yaşlı kadın başını salladı: - Haklısın kızım. Git istediğini al. Vitrinlere bak. Dışarıda hava çok güzel... Yutkundu Serpil: - Yarın sabah da erkenden yürüyüşe gideceğim. Evvelki gün deniz kenarında yürümek çok iyi geldi bana. Dönerken de sahildeki çay bahçesinde oturup simit yemek istiyorum. Adile Hanım heyecanla bağırdı: - Oh... Ne güzel olur. Keşke ayaklarım ağrımasa da ben de gelebilsem. Madem yürüyüş falan yapacaksın artık, alacağın eşofman şöyle korunaklı olsun. Deniz havası çarpmasın seni... Serpil başını salladı: - Şık bir şey almak istiyorum. Bakalım bulabilecek miyim? Merak etme olur mu, uzun sürebilir. Buralarda bulamazsam Nişantaşı'na falan çıkacağım. Adile Hanım başını kaldırdı: - Yok kızım etmem. Sen keyfine bak! Felekten bir gün çal işte kendi başına. İnsanın ihtiyacı olur böyle şeylere... Serpil çayının son yudumunu da aldıktan sonra kalktı yerinden. Siyah bir pantolon giymişti. Üzerinde yine siyah boğazlı bir kazak vardı. Hafif bir makyaj vardı yüzünde. Dizlerinin hemen üzerine gelen bej renkli montunu da geçirdi sırtına. Gözlüklerini taktı. Ayağında spor ayakkabılar vardı. Adile Hanım sevgiyle baktı: - Pek güzel oldun benim güzel kızım. Haydi sağlıkla git gel. İşin rast gelsin. Serpil gülümseyerek çıktı dışarıya. İçi kıpır kıpırdı... DEVAMI YARIN