Sessizce yan yana yürüdüler...

Özlem her zaman olduğu gibi saat altıya doğru çıktı hastaneden. Hafta sonunun stresli saatlerini pazartesi sabahı hastaneye gelir gelmez bir kenara bırakmış, kendisini derslerine ve hastalara vermişti. Bu hafta bütünüyle acilde çalışacağı için kuvvetli olmalıydı. Hafta ortasında bir imtihanı vardı. Dersleri bitip hocası: - Tamam çocuklar, yarın görüşürüz! Dediği anda ne kadar yorgun olduğunu fark etmişti. Hemen temizlenip üstünü giyindi. Bir an önce eve varmak istiyordu. Durağa geldiği zaman gördü Selim'i. Nefesini tuttu. Delikanlı yakalarını kaldırmış, elleri cebinde bekliyordu. Hiçbir şey yokmuş gibi ilerledi Özlem: - Merhaba! Hoş geldin! Selim başını salladı: - Hoş bulduk. Biraz konuşmamız lazım. Özlem acı bir tebessümle baktı sözlüsüne: - Konuşalım! Şurada bizim çocukların sürekli çay içtikleri küçük bir yer var. Oraya gidelim. Sıcak bir çay bana da iyi gelecek. Sessizce yan yana yürüdüler. Özlem hayatının farklı bir dönüm noktasını yaşadığını farkındaydı. Hiç acele etmiyor, telaşlanmıyordu. Küçük kahveden içeri girip bir köşeye oturdular. Birkaç saniye içinde de çayları gelmişti. Genç kız dikkatle baktı Selim'e. Genç adam durmadan gözlerini kaçırıyordu: - Anlat, seni dinliyorum. Yutkundu Selim. Dudaklarını ısırdı. Ardından geriye yaslandı. Fısıldar gibi konuştu: - Ayrılmak istiyorum! Özlem aslında bildiği ama muhatabının ağzından kesin olarak duyduğu bu gerçeği hafif tebessümle karşıladı. İçini çekti: - Tamam... Nasıl istersen. Bilmek istediğim tek şey sebebi? Omuzlarını kaldırdı Selim: - Çok mu önemli? Özlem hâlâ genç adamın gözlerine bakıyordu: - Tabii ki önemli. Eğer bir hata yaptıysam bilmek isterim. Bundan sonraki yaşantımda bunu tekrarlamak istemem. - Hata falan yok. Bir başkasına kapıldım. Arkasına yaslandı genç kız. Bir süre düşündü. Sonra çayının son yudumunu bitirip kalktı: - Umarım mutlu olursun Selim. Sana iyi şanslar. Hoşça kal! Hızlı adımlarla çıktı kahveden. Göz pınarlarında biriken yaşların görülmesini istemiyordu. Kendisini her şeye hazırlamıştı ama bir başkasının varlığıyla gerçekten yaralanmıştı... DEVAMI YARIN