"Ameliyata sen de girecek misin?.."

Ambulans çığlıklar atarak girdi hastane bahçesine. Önceden haberli olan ekip hemen becerikli bir şekilde hastayı sedyeye aldılar ve hızla acil koridorunda ilerlemeye başladılar. Müşerref Hanım Arzu'nun kolunda, bitkin bir şekilde ilerliyordu sedyenin arkasından. Coşkun ise koşarak odasına gitmiş, üzerini değiştirerek ameliyathanenin bulunduğu kata inmişti bile... Hasta, operasyon için hazırlanırken o da elinde yapılan tetkiklerle ön hazırlık odasındaydı. Kapı açıldı. Coşkun hızla döndü ve Akif Ünlüer'le göz göze geldi. Akif Bey hiçbir şey olmamış gibi, her zamanki vakur haliyle ve sert adımlarla ilerledi. Coşkun'un elindeki tetkik sonuçlarını çekip aldı. Gözlüklerini takarak incelemeye başladı. Coşkun hiç sesini çıkartmadan onun hareketlerini takip ediyordu. İçindeki çelişkiler yüzüne yansımıştı. İncelemesini bitirdikten sonra Akif Bey gözlüklerini çıkarttı: - Ameliyata sen de girecek misin? Coşkun yutkundu: - Girmek istiyorum. - Hazırlan o zaman. Akif Bey başka hiçbir şey söylemeden çıktı odadan. Coşkun başını ellerinin arasına alarak olduğu yere çöktü. Ağlamaya başlamıştı. Hıçkırıyor, yumruklarını sıkmış bir şekilde sarsıla sarsıla ağlıyordu. Neden sonra toparlandı. Hemen ameliyat önlüğünü giydi. Biraz sonra ameliyathanedeydi. Akif Bey'in sesini duyan ameliyat ekibi telaşlandı: - Kan, kan için gerekli tedbirleri aldınız mı? Asistanlardan bir tanesi atıldı: - Tamam efendim, hastanenin deposunda hastaya uyan yeterli miktarda kan vardı. Yedi şişe getirttim. Hepsi hazır. Akif ellerini kaldırdı, hemşire onun eldivenlerini giymesine yardım etti, maskesini taktı ve karşısında bekleyen Coşkun'a baktı: - Haydi bakalım, kolay gelsin!.. Dışarıda bekleyen Arzu, Müşerref Hanım ve Neriman Hanım bekleme salonundaki rahat koltuklarda oturuyorlardı. Müşerref Hanım ileri geri sallanıyor, durmadan dua ediyordu. Neriman Hanım kızına yaklaştı: - Biraz dinlensen kızım, gözlerinin altı çökmüş, şuraya kıvrılıp uyumaya çalışsan... Arzu başını iki yana salladı: - Anne, Müşerref Anneyi bırakamam. Onun bana çok ihtiyacı var, baksana haline... Neriman Hanım yaşlı kadına yaklaştı: -Korkmayın hanımefendi, kocanız emin ellerde! Müşerref Hanım çaresiz bakışlarla süzdü Neriman Hanımı. Hafifçe gülümsedi...