"Anamı hiç tanımıyorum"

Harun taktik değiştirmeye karar vermişti. Daha sevecen yaklaşmaya çalışacaktı Alper'e karşı. Kapıya doğru yürüdü. Bekleyen memurlara iki çay söyledi. Az sonra ikisine de demli çaylar gelmişti. - Al, için ısınır. Karnın aç mı? Alper başını iki yana salladı. Sonra usulca fısıldadı: - Bir sigara var mı? Harun hemen bir sigara buldu dışarıdaki memurlardan. Genç adam biraz rahatlamış görünüyordu. - Okula gittin mi hiç? Kafasını kaldırdı delikanlı: - İlkokula gittim. O kadar. - Ya askerlik? Başını iki yana salladı Alper. Harun anlamıştı. Ona doğru eğildi hafifçe: - Kaçak mısın yani? Cevap vermedi, suçlu gözlerle baktı Harun'a. Genç müdür tekrar arkasına yaslandı: - Ailenden ne zaman ayrıldın? Alper omuzlarını kaldırdı sigarasından derin bir nefes çektikten sonra: - Ailem olmadı ki hiç! Babam beni bir arkadaşının yanına bırakıp gitti. O günden beri onu hiç görmedim. Birkaç kere telefonla konuştum. Ama yaklaşık yedi senedir hiç haberim yok. Anamı hiç tanımıyorum. Hatırlamıyorum anlayacağın. Sonra gözlerini kısarak baktı Harun'a: - Hem ne diye soruyorsun bana bunları? Sana ne? Burada bulunmamla ne ilgisi var bunların? Harun gülümsedi: - Sohbet etmek istiyorum seninle. Sıkıldın mı? Alper şaşkın bir tavırla süzdü karşısındaki yakışıklı genç polis müdürünü. Omuzlarını silkti sonra: - Sıkılmadım. Sadece merak ettim. Harun istediği havayı yakalayabildiğini fark ederek memnun oldu. Aralarında bir kontak kurulmuştu sonunda. Buna memnun oldu için için. - Karar verdin mi, bizim sorduklarımıza cevap verecek misin? Gördüğün gibi sana kötü davranmayacağız. Bir suç işlediğini biliyorsun sen de. Bunun bedelini ödemek zorundasın. Bunu ödedikten sonra hayata daha farklı bir şekilde yaklaşabilir ve bambaşka bir hayat kurabilirsin kendine. Sana yardımcı da oluruz bu konuda. Yeter ki bize karşı dürüst ol. Bu hayat seni hiçbir yere götürmez Alper. Sonun kötü olur. Hiç mi bir beklentin yok hayattan? Genç adam şaşkındı. Hayatında ilk defa birisi kendisiyle bu şekilde konuşuyordu. Kimse ona ne istediğini, nasıl bir hayat arzu ettiğini sormamıştı bugüne kadar. Gözleri dolu dolu oldu bir anda. Harun yüreğinin ezildiğini hissetti. İçi parçalanıyordu karşısındaki genç adama baktıkça. Fısıldadı Alper: - Ben... Ben her şey çok farklı olsun isterdim... Harun gülümseyerek yüzüne baktı onun ve "istersen olur Alper, bir düşün" dedi yavaşça... > DEVAMI YARIN