Ayakta duracak hâli yoktu!..

Özlem hızlı adımlarla hastaneden çıkıp yaya geçidine doğru yürüdü. Karşıdan karşıya geçip durağa doğru ilerledi. Durağa geldiği zaman dikkatle bakındı etrafına. Selim yoktu. Merak içinde arkasını döndü. Yakın çevreyi gözleriyle dikkatlice taradı. Yalnız olduğuna kanaat getirince bir köşeye çekilip otobüsünü beklemeye başladı. Kafası karışmıştı bir anda. Hiç gelmemezlik etmezdi Selim. En azından bir işi olsa bir gün önceden mutlaka haber verirdi. Dudaklarını ısırdı: "Herhalde ani bir şey çıktı... Allah korusun, bir hastalık falan olmasın da!.." diye geçirdi içinden. Yarım saati aşan bir bekleyişin ardından otobüsü geldi. Hemen bindi genç kız. O kadar yorgundu ki, dizleri titriyordu. Allahtan; bir delikanlı onun yüzündeki yorgunluğu fark etmiş olacak ki, hemen kalkıp oturduğu yeri verdi. Özlem sevinçle teşekkür etti. Ayakta duracak hâli yoktu çünkü. Koltuğuna yerleşip gözlerini kapattı. Aklı, Selim'e takılmıştı. Neredeyse iki saate yakın süren yolculuk sona erdiği zaman saat sekize geliyordu. Koşar adımlarla yürüdü evine giden sokakta. Kapıdan içeri girer girmez annesi Behiye Hanıma sordu: - Selim aradı mı anne hiç? - Yok kızım, Selim neden arasın burayı? - Bilmem, öylesine sordum, bugün durağa gelmedi de... Merak ettim, bir şey mi var acaba diye, Allah korusun, birisi falan hastalanır... Behiye Hanım gülümsedi: - Ayol çocuğun işi çıkmıştır, dersi vardır, otobüsü kaçırmıştır, arkadaşlarıyla beraberdir. Her gün bekçi gibi gelip seni duraktan almak zorunda mı bu çocuk, yazık ayol, hem zamana, hem yol parasına yazık. Özlem dudaklarını ısırdı: - Tamam anne, bir şey demedim ben de, gelmesin zaten istemiyorum ama gelmeyeceğim dediği zaman da haber versin... Ellerini bile yıkamadan telefona koştu. Az sonra Adile Hanım karşısındaydı: - Adile Anne, ben Özlem... Nasılsınız? Yaşlı kadının sesi sevinçle yükseldi: - Ah benim güzel kızım, iyiyiz kızım, bir yaramazlık yok maşallah. Sen nasılsın? - Şimdi geldim Adile Anne, Selim'i merak ettim, bugün gelmedi de... Karşıdaki ses durgunlaştı. Meraklı bir vurguyla: - Aaa, eve de gelmedi kızım, ben de seninle sanıyordum. Gelince hemen aratırım. Annene babana selamlar. Cumartesi bekliyorum... Özlem telefonu kapattı. İçinde bir sıkıntı vardı. Dalgın bir şekilde odasına doğru yürüdü... DEVAMI YARIN