"Ben de babamı görmek istiyorum"
Ozan ve Zeynep tahlil sonuçlarını alıp belediyeye götürdüler. İki gün sonrası için gün alarak evrakları tamamladılar. İki genç işlerini hallettikten sonra biraz dinlenebilmek amacıyla yakınlardaki bir kafeteryaya girdiler. Zeynep halasının anlattıklarını Ozan'a tekrar etti. Genç adam şaşkınlıkla dinledi hikayeyi: - Canım benim, ne büyük bir sarsıntı senin için... Nasıl hissediyorsun kendini? - Bilmiyorum Ozan. O kadar boşluktayım ki... Hiç ummadığın bir anda birdenbire hayatının yönü değişiyor. Düşünsene. Bir annem ve bir babam var. Yıllardır baba bildiğim insanın benim aileme yaptıkları var... Ne düşüneceğimi bilemeyecek bir durumdayım... Ama babamı görmek istiyorum. Onunla karşılaşmak, onu tanımak istiyorum. Ozan gülümsedi: - Telefon numaraları yanındaysa ara o zaman, gidip görelim şimdi... Zeynep irkildi: - Şimdi mi? - Evet, neden bekliyoruz ki... Hem ben de yanındayken daha da güçlü olursun. Ama yalnız görüşmek istiyorsan ona da saygı duyar seni beklerim. Gidelim mi? Zeynep yardım istermiş gibi baktı genç adamın yüzüne. Sonra fısıldadı: - Evet, gidelim Ozan... Telefonunu çıkartıp Aylin'den alıp kaydettiği numarayı tuşladı: - Ben 208 numaralı odadan Selim Türkmen'le görüşmek istiyorum... Dudaklarını ısırıyordu. Alnında boncuk boncuk terler birikmişti. Neden sonra gözlerindeki ifade değişti. Kendinin bile tanıyamadığı bir sesle fısıldadı: - Alo? Selim Bey mi? Derin bir nefes alıp Ozan'ın yüzüne baktı: - Şey... Ben Zeynep... Beni aramışsınız.... Karşıdan neler söylendiğini duymuyordu Ozan. Sadece sevdiği kıza güç vermek amacıyla tebessümle onun gözlerinin içine bakıyordu. Zeynep yutkundu: - Ben de sizinle görüşmek istiyorum. Şimdi müsaitseniz... Başını salladı genç kız aldığı cevaba karşılık: - Tamam, şimdi geliyorum o zaman... Görüşmek üzere... Telefonu kapatıp Ozan'ın gülümseyen yüzüne baktı: - Ne kadar sıcacık bir sesi var Ozan.... Öleceğim zannettim bir an... Bekliyor bizi. - Haydi o zaman, ne duruyoruz, hemen gidelim... İki genç hesabı ödeyip fırladılar. Bulundukları yer otele bayağı uzaktı. Zeynep atıldı: - Bende para var Ozan. Bir taksiye binelim. Yolun uzamasına dayanamayacağım. Hemen bir taksi çevirdi genç adam. Otelin adını verdiler. Yol boyunca hemen hemen hiç konuşmadılar. Taksi otelin kapısına yanaştığı zaman Zeynep yüreğinin yerinden fırlayacak gibi attığını hissediyordu. > DEVAMI YARIN