"Ben kızını çok mutlu edeceğim"

Kadim Efendi bekçi kulübesinin önünde, taburesinde oturuyordu. Gözleri dalgındı. Yaşı artık iyice ilerlemişti. Birkaç sene daha çalışıp ondan sonra köşesine çekilmeyi düşlüyordu hep. Arzu iyi bir evlilik yaparsa, onun yanında kendisine verecekleri bir odanın içinde günlerini torunlarını severek, balık tutarak, bir şeylerle meşgul olarak geçirmeyi planlıyordu. Kızının akşam yaptığı konuşma bütün bu hayallerini karartmıştı birdenbire. Arif Sıtkı Karaman ailesinin gelini olmak demek sosyete olmak demekti. Kadim Efendi hiçbir zaman o ailenin içinde kendisini rahat hissetmezdi. Hep bir şekilde eksikli kalacaktı. Oysa o da insandı, Arif Karaman ve ailesi de. Aradaki tek fark cüzdanlarının kalınlığıydı. Yine de bu fark o korkunç uçurumun oluşmasına sebep olmaya yeterdi. Gözlerini daldığı noktadan kaldırdı. Ömer'in arabasının geldiğini gördü. Ani bir hareketle kalktı taburesinden, arabanın önünü kesti: - Küçük Bey konuşabilir miyiz? Ömer hemen arabadan inmişti. Saygılı bir şekilde elini öpmek istedi Kadim Efendinin. Kadim Efendi sıkılarak çekti elini: - Estağfirullah beyim. Ömer gülümsedi. Yaşlı bekçinin ardından kulübeye girdi. Kadim Efendi ayakta duruyordu. - Ömer Bey, size saygısızlık etmek istemem, ama konuşmam gerektiğini düşündüm. Akşam Arzu bir şeyler anlattı bana... Ömer dudaklarını ısırdı: - Evet Kadim Amca, kızınla ben evlenmek istiyoruz. Ne olur gönlün rahat olsun. Kadim sıkıntıyla buruşturdu yüzünü: - İyi de beyim, nasıl olur bu iş? Baban, annen, ablan ne der? Benim gibi bir bekçinin kızını isterler mi gelin diye? Göz var izan var Ömer ayağa kalktı, elini Kadim'in omzuna koydu: - Bu kimseyi ilgilendirmez Kadim Amca... Ben Arzu'yu çok seviyorum. Onu mutlu edeceğim. Eğer ailem karşı çıkarsa hiç meraklanma bundan dolayı en ufak bir rahatsızlık bile yaşamayacak Arzu. Onlarla konuşacağım etraflıca. İçin rahat olsun. Kadim Efendi tedirgin bir şekilde boynunu büktü: - Ne diyeyim beyim, benim canımın parçası bir tek evladım var, onun incinmesini istemem... Benim konumum yüzünden kızımın rencide olmasına razı olamam. Ömer onun ellerini tuttu: - Bana güven Kadim Amca, kızını çok mutlu edeceğim. Başımın tacı olacak o benim. Küçük bir ev alacağız. Kendi kendimize olacağız. Rahat ol. Kadim Efendi soru dolu gözlerle baktı genç adama. Zoraki bir şekilde gülümsedi. Titriyordu... > DEVAMI YARIN