"Ben sizinle dönmeyeceğim"

Coşkun Bey karısının yanına oturdu: - Sakin olalım Alev. Öfkeyle kalkan zararla oturur. Oğlumuzun huyunu biliyorsun. İnattır. Yapma dediğin şeyi yapar. Onun için sakin olalım. Sen de duygularına gem vurmasını öğren artık. Fevri hareket etme. Zamana bırak her şeyi. Hepimiz genç olduk. Şimdi hiçbir şey yokmuş gibi devam edelim. Bak zaten iki gün sonra döneceğiz... Alev hıçkırıklar içinde yasladı başını kocasının omzuna. O akşam Serdar sofraya gelmedi. Pelin'le birlikte içeride yemek yedi. Pelin ise ortalarda fazla dolaşmamaya özen gösteriyordu. Alev'in kendisine olan tepkisini anlamaması imkânsızdı. Ertesi gün Coşkun Bey sabah erkenden uyandı ve bahçeye çıktı. Pelin bahçe suluyordu. Doktor Beyi görünce hemen hortumu toparladı: - Günaydın efendim. - Günaydın kızım. Nasılsın bakalım? - Teşekkür ederim efendim. Siz nasılsınız? Bir isteğiniz var mı? Başını iki yana salladı doktor. - Her şey çok güzel maşallah. Burası babanın kendi yeri mi yavrum? Pelin başını salladı: - Evet efendim. Babam yıllar önce gelip yerleşmiş buraya. Aslen buralı değil. Ama çok uzun seneler olmuş. Yirmi beş, yirmi altı yıl kadar önce. Coşkun gözlerini kıstı: - Annen nereli? Onu hiç görmedim... Pelin boynunu büktü: - Annem ölmüş efendim. Ben doğarken ölmüş. Coşkun yutkundu. Dudaklarını ısırdı. Üzülmüş ve utanmıştı. Başını iki yana salladı: - Kusura bakma kızım. Özür dilerim. Yaranı deşmek istemem. İhtiyar merakı işte. Bir sabah kahvesi yaparsan şimdi kendime gelirim herhalde. Pelin fırladı hemen. O sırada Serdar da kalkmıştı. Babasının yanına gelip oturdu. Coşkun Bey gülümseyerek baktı oğluna: - Nasılız aslanım? - Canım sıkıldı baba dün anneme... Öne doğru eğildi doktor: - Takma kafana, anne işte, bunları yaşayacağız oğlum. İyi kaynana olacak anlaşılan annenden. Serdar gözlerini kıstı: - Ben sizinle dönmeyeceğim baba, Biraz daha kalacağım burada. Tatilimi uzatacağım. Coşkun bey yutkundu. Çaresiz boyun eğdi bakışlarıyla. Asıl mesele bunu Alev'e anlatmaktı... DEVAMI YARIN