Profesör Gülsevin Aktaş elindeki tahlil sonuçlarına bakarken yüzünün şekli değişmişti. Serpil dikkatle izliyordu onu. Dudaklarını ısırdı ve korkuyla fısıldadı: - Kötü değil mi hocam? Gülsevin Hoca başını iki yana salladı: - Serpil, sen mantıklı bir kızsın, hastaneye yatman gerekli mutlaka. Eğer acil ameliyat edilmezsen bunun sonucunu söylemeye dilim varmıyor... Acı bir gülümseme belirdi genç kadının dudaklarına: - Ya ameliyat, ameliyat sonucunda benim iyileşme oranım ne kadar? İrkildi Profesör. Beklemediği bir soruyla karşılaşmıştı. Durakladı bir süre, sonra bir sır veriyormuş gibi fısıldadı usulca: - Yüzdeye vuracak olursak yüzde otuz. Ama bu büyük bir oran Serpil... - Yüzde yetmiş de çok büyük bir oran hocam. Yüzde yetmiş ölüm! Tamam hocam, Bana ameliyat olmadığım takdirde olacak şeyleri söyler misiniz? Süreç nasıl işleyecek? Gülsevin Hanım ısrar etti: - Yapma böyle kızım, insan hayata tutunmak için elindeki bütün kozları kullanmak zorundadır. İstersen seni psikiyatriye sevk edeyim, orada bir süre rehabilitasyon gör, anlıyorum seni, şimdi büyük bir şok yaşıyorsun ama bu vereceğini tahmin ettiğim karar doğru bir karar değil, yardım almak ister misin? Senin kocan yok mu yavrum? - Onun bu durumdan asla haberi olmayacak! O bunu kaldıracak kadar güçlü değil, tanımıyorsunuz onu, yüzde otuz yaşama ihtimali olan bir kadınla birlikte hayatını sürdüremez o, benim kızımın hayatı söz konusu burada. Ben olmadan eşim kızıma bakabilir. Ama benim hasta olduğumu, ölecek olduğumu öğrenirse onu düşünemez. Yavrumun hayatı da mahvolur. Gülsevin Hoca itiraz etti hemen: - Ya ölürsen Serpil? Senin ölümünde de aynı yıkımı yaşamayacak mı kocan? - Benim ölümümü görmeyecek hocam. Bilmeyecek, benden nefret edecek. Beni hayatından silip atacak, ardımdan yanmaktansa benden nefret etmesi onun için daha iyi olacak. Bunu kaldırabilir ama benim yokluğumu asla kaldıramaz. Onu ben tanıyorum. Gülsevin Hoca ayağa kalktı: - Bir doktor olarak buna izin veremem Serpil! Genç kadın sinirli bir şekilde bağırdı: - Bu sizi ilgilendirmeyecek artık doktor hanım! Bu benim meselem ve ne yaptığımı biliyorum. Gülsevin Hoca gözlerini kıstı. Üstelemenin ters tepkiler oluşturacağını anlamıştı: - Yine de düşünmeni istiyorum kızım! Düşünerek doğruya ulaşacağına inanıyorum. Hiç kimsenin hayatı böyle bunalım içinde verilecek kararlara bağlı olmamalı... > DEVAMI YARIN