Betül'ün gelişi çok önemliydi!

Havaalanı kalabalıktı. Fehamet Hanım heyecan içinde etrafına bakınıyordu. Bugün yaklaşık bir yıldır görmediği kızı Betül Amerika'dan dönüyordu. Nafiz Bey iki akşam önce ziyaretlerine gelen Haşmet Bayraktar'ın ısrarla bu karşılama töreninde bulunmasını istediği Faruk ile birlikte ayakta duruyordu. - Faruk Bey oğlum, size de zahmet oldu, buralara kadar yoruldunuz... Faruk kibar bir şekilde başını iki yana salladı: - Rica ederim Nafiz Bey amca... Betül'ün gelişi hepimiz için önemli... Fehamet Hanım bu cevabı duyunca manalı bir şekilde gülümsedi. Artık bu işe olmuş bitmiş gözüyle bakıyordu. Zekiye Hanımla bir kere daha konuşmuşlar, çocuklarının mutlu bir yuva kurma arzularını birbirlerine tekrarlamışlardı. Zekiye Hanım bu teklife Faruk'un da sıcak baktığını büyük bir heyecanla iletmişti kadına. Fark ettirmeden Faruk'u inceliyordu. Oldukça yakışıklı bir gençti. Gerek ailesi, gerek kendisi arayıp da bulunamayacak kadar iyi bir kısmetti kızı için. Betül'ün de karşı çıkmayacağını düşünüyordu. Faruk saatine baktı. - Sanırım yarım saat kadar rötarlı inecek uçak. On birde alana gelmesi lazım normal tarifede. Ama saat on bire beş var, daha iniş anonsu bile yapılmadı. Nafiz Bey karşısındaki panoya baktı: - İşte orada yazıyor zaten. Kırk dakika rötarı var. Fehamet Hanım yüzünü buruşturdu: - Bunca zaman dayanan insan birkaç dakikaya dayanamıyor artık. Zaman geçmek bilmiyor sanki... Faruk kibarca gülümsedi: - Haklısınız efendim. Eminim çok özlediniz kızınızı... Fehamet Hanım başını salladı: - Bildiğin gibi değil Faruk oğlum, burnumda tütüyor. Faruk tebessüm etti sadece. Başını öte tarafa çevirdi. Aklına bir anda Nihal gelmişti. Ona ayrılık kararını söylediği o günden sonra ne yaptığını bilmiyordu. Mutlaka içine sindirmişti bu kararı. Başka yolu yoktu çünkü. Birkaç kere kuaför dükkanına gidip onun ne yaptığını görmek istemiş ama iradesine hakim olarak bu karardan vazgeçmişti. O sayfayı temelli kapatmak zorunda olduğunu düşünüyor, arada bir Nihal'in düşüncelerine misafir olması yüzünden de kendisine kızıyordu. Tam bunları düşünürken bir anons duyuldu: - Türk Hava Yollarının T.K ..... sefer sayılı uçağı ile Chicago'dan gelen yolcularımızın çıkış kapısı B kapısıdır. Uçağımız alana inmiştir. Lütfen yolcu yakınlarının belirtilen kapının önünde beklemeleri rica olunur. Teşekkür ederiz. Fehamet Hanım telaşla kalktı ayağa: - Neresi B kapısı? Geldi kızım, Çok şükür Allah'ım... Üçü birden B kapısına doğru hızla yürüdüler. On beş dakikaya yaklaşan bir bekleme sürecinden sonra B kapısından yolcular teker teker gözükmeye başladılar. Nafiz Bey ve Fehamet Hanım birkaç adım öne doğru ilerlediler. O anda kapıdan çıkan uzun boylu, açık kumral, uzun saçlı, yeşil gözlü, son derece zarif bir kız onları görünce sevimli bir gülümsemeyle dudaklarını ısırarak o tarafa doğru koşmaya başladı. > DEVAMI YARIN