"Biz misafiri çok severiz"

Tahsin ve Ahmet Nejat odaya girmiş, karşılıklı oturmuşlardı. Aysel ise mutfağa zor atmıştı kendisini. Duvara tutunmuş kendi kendine fısıldıyordu: - Olmaz, olamaz... Bu o olamaz. Bunca sene sonra, böyle bir tesadüf? Bu ancak filmlerde olur... Mutfağa gelen Nalan hayretle annesine bakıyordu: - Anne? Anneciğim, neyin var? Aysel iki yana salladı başını: - Yok yavrum, bir şey yok... Haydi oturalım sofraya... Genç kız bu cevaplardan tatmin olmamıştı ama içerideki misafiri bekletmemek için yemek tenceresini alıp çıktı. Aysel derin bir soluk aldı. Sonra kendini toparlayıp dudaklarına bir gülücük yerleştirerek kızının peşinden yürüdü: - Hoş geldiniz oğlum, şeref verdiniz. Çok sevindik... Ahmet Nejat gülümsedi saygıyla: - Ben teşekkür ederim efendim. Sizlere rahatsızlık vermedim umarım... Tahsin atıldı: - Olur mu öyle şey hocam?... Biz çok memnun olduk. Biz misafiri çok severiz. Ahmet Nejat etrafına bakındı: - Ne kadar sevimli bir eviniz var. Uzun zamandır böyle sıcak bir ortamda bulunmamıştım. Aysel nefesini tuttu ve güçlükle sordu: - Aileniz uzakta mı? Nalan hayretle annesine döndü bu soruyu duyunca. Ona Ahmet Nejat hakkındaki gerçekleri anlattığını düşünüyordu. Genç adam acı bir gülümseme ile cevap verdi: - Benim ailem yok efendim. Annemi on yedi sene önce kaybettim. Babamı hiç tanımıyorum. Tahsin üzülmüştü. Zaten çok hassas bir yapısı vardı: - Allah rahmet eylesin. Aysel beyninin zonkladığını fark etti. Her şeyi öğrenmek için can atıyor gibiydi: - Nerelisiniz? Genç adam gülümsedi: - Annem daha önce İstanbul'da oturuyormuş. Ama ben İzmirliyim. İzmir'de doğdum. Sanıyorum annem İstanbul'dan ayrılıp İzmir'e yerleşmiş. Pek hatırlamıyorum olan biteni. Zaten anacığım çok fazla şey anlatmazdı. Onun da hiç kimsesi yokmuş. Anne ve babasını kaybetmiş. Yapayalnızmış... Aysel nefesini tuttu. İnler gibi sordu: - Annenizin adı Nihal miydi evladım? Ahmet Nejat yeşil gözlerini iri iri açtı şaşkınlıkla: - Siz, siz annemi tanıyor musunuz oksa? Evet adı Nihal'di... Nalan'ın çığlığı duyuldu bir anda. Elleriyle ağzını kapatmış hayretle bakıyordu. Tahsin ise ayağa fırlamıştı. Neler olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Aysel koltuklardan birine çöktü. > DEVAMI YARIN