"Bu adam bizi rahat bırakmaz"

Muhittin Bey başını salladı yan gözle karısına ve Sibel'e bakarak. Kızının başını okşadı: - Tamam kızım, sen istedikten sonra... Hemen davayı açarız. Sibel sıkıntıyla yüzünü buruşturdu: - Yalnız... Bir şey var Muhittin Amca... Adam hayretle baktı genç kadının yüzüne. Meraklanmıştı: - Hayırdır Sibel? Sibel arkadaşına baktı, omuzlarını kaldırdı: - Bunu söylemek zorundayız Alev. Muhittin beye döndü: - Alev hamile Muhittin Amca. Fakat Turgay bilmiyor bunu. Leman hanımdan bir feryat daha yükseldi. Muhittin Bey ise şaşkın bir şekilde bakınıyordu etrafına. Sibel her ikisinin de şoke olduğunu farkındaydı: - Biz Alev'le Turgay'a hiçbir şey söylememenin uygun olduğunu düşündük. Çünkü bunu duyarsa asla boşanmaz. Şimdi bile boşanmayı kabul edeceğini düşünmüyoruz; ama o zaman kanunen de bu tehlikeye girecek. - İyi düşünmüşsünüz kızım. Böylesi daha uygun. Ne yapalım, sonuçta doğacak çocuk bizim torunumuz. Ben onunla ilgili her türlü sorumluluğu üzerime alırım. Sakin olalım, sağlıklı düşünelim. Acele etmeyelim. Sibel hepsine kahve yapmıştı. Tepsiyle getirdi. Alev bitkin bir şekilde gülümsedi arkadaşına. Sibel acıyarak baktı ona: - Haydi kahveni iç de sen ılık bir banyo yap. Sonra da biraz uyumaya çalış. Muhittin bey kahvesinden bir yudum aldıktan sonra ortaya konuştu: - Bu adam bizi rahat bırakmaz. Ben hemen avukata gideyim. Neler yapabiliriz bakalım. Leman Hanımın gözü kızındaydı. Alev ince ince içini çekiyordu. Suçlu bir çocuk gibi önüne bakıyor, bütün teslimiyetiyle öylece oturuyordu. Muhittin bey fincanını sehpanın üzerine koyup ayağa kalktı: - Ben gideyim avukata. Ne var ne yok bir konuşalım bakalım. Sibel atıldı: - Leman Hanım Teyze siz kalın burada isterseniz. Bugün ben de evdeyim. Allah ne verdiyse yapar yeriz. Muhittin Amcam da bize gelir sonra. Şimdi sizin eve dönmek biraz riskli olabilir. Bir şey olacağından değil; ama tatsızlık olmasın. Alev de sakin sakin dinlensin bari. Leman Hanım başını eğdi. Makul bir teklifti: - Allah razı olsun kızım. Zaten şimdi o dolanıyordur evin etrafında. Muhittin Bey kapıya yöneldi. Öfkeden yumruklarını sıkmıştı!.. DEVAMI YARIN