"Bu evde birlikte yaşayacağız..."
Handan yutkundu. Genç kızın yatağının kenarına oturarak uzanıp onun elini avuçlarının içine aldı, yumuşak bir sesle devam etti: - Olur mu hiç öyle şey? Senin bu konudaki düşüncen benim için önemli. Eğer sen tasvip etmiyorsan ben de oturup düşünürüm Funda. Genç kız kaşları çatık bir şekilde baktı yanındaki kadına: - Beni ilgilendirmiyor. Canınızın istediğini yapın. Handan tebessüm etti: - Ama bu evde birlikte yaşayacağız. Ben, benim varlığımdan rahatsız olan insanların olduğu bir ortamda yaşamak istemem Funda. Funda çekingen bir tavırla cevap verdi: - Ben kimsenin varlığından rahatsız değilim. Bir yabancının varlığı beni rahatsız etmez. - Peki o halde neden böyle mutsuzsun? Genç kız gözlerini açtı ve sorgular bir tarzda baktı genç kadının yüzüne: - Mutlu mu olmam gerekiyor? Benim annem öldü... Handan derin bir nefes aldı: - Biliyorum, onun hatırası her zaman bu evde hak ettiği saygıyla yaşayacaktır. Öyle de olması gerekir. Bu hatırayı yaşatmak konusunda benim de elimden geleni yapacağımdan emin olmalısın. Benim annenin yerini almak gibi bir düşüncem yok Funda'cığım, o sizin anneniz. İkisini birbirinden ayırt edebilmemiz lazım. Funda ayağa fırladı: - Ne isterseniz yapın, bana sormayın, diye bağırarak çıktı odadan. Handan dudaklarını ısırarak baktı onun arkasından. Çaresiz o da çıktı odadan... Kahveler hazırdı ve Faruk ve Fulya sohbet ediyorlardı... Handan gülerek girdi içeriye. Faruk'un sorgulayıcı bakışlarına aldırmadan koltuğa oturdu. Funda da geldikten sonra, hiçbir şey olmamış gibi, bir süre havadan sudan konuştular. Bir ara Faruk Handan'a yaklaştı: - Ne oldu? Omuzlarını kaldırdı genç kadın: - Zamana ihtiyacımız var diye düşünüyorum. Korkuları var, bunların olması da doğal. Beni tanıdıkça aşacak bunları... O gece Funda erkenden odasına çekildi. Fulya ise babası ve Handan'la birlikte geç saate kadar oturdu. Kalkma vakti geldiğinde küçük kız babasına Handan'ı eve bırakmak için kendisinin de gelmek istediğini söyleyerek arabaya herkesten önce oturdu. Handan küçük kıza sarılıp öptü ayrılırken. Faruk'a döndü: - Yarın görüşürüz Faruk. İyi geceler, harika bir geceydi, teşekkür ederim... DEVAMI YARIN