Çok mutlu görünüyordu

Coşkun hastanedeki odasına yıldırım hızıyla girip önlüğünü çıkarttı. Çekmecesinden evraklarını alıp geldiği gibi yeniden yıldırım hızıyla fırladı odasından. Otoparka girer girmez koşmaya başladı. Az önce kayınpederinden telefon gelmişti. Alev doğuma alınmıştı. Sabah annesiyle kahvaltı ederken aniden sancılanmıştı. Hemen arabasını çalıştırıp yola koyuldu. Trafik lambalarına aldırmıyor, hızla ilerliyordu. Hastanenin bahçesine girer girmez usta bir manevrayla gördüğü ilk boşluğa bıraktı arabasını. Koşarak binaya girdi. Muhittin Bey ve Leman Hanım bekleme salonundaki kanepelerde oturuyorlardı. Nefes nefeseydi Coşkun - Girdi mi? Oldu mu? - Yok oğlum, daha gireli beş dakika olmadı sayılır. Sanıyorum başlamak üzereymiş doğum. Coşkun atıldı hemen doğumhanenin kapısına. Açılır kapanır kanatların ardından yok oldu. Muhittin Bey karısına baktı: - Kızın şansı döndü Hanım, bu çocuk Hızır gibi yetişti yahu. Hem de dünya iyisi bir adam... Leman Hanım damadından son derece memnundu. Böbürlenerek cevap verdi: - Kızıma da böylesi layık bey, neydi o kâbus? Muhittin Bey başını salladı: - Tahliye olmuş. Çıkmış hapisten. İşinden de ayrılmış herhalde. Geçen gün merak edip evlerinin oraya gittim. Hani bir değişiklik var mı diye. Başkası taşınmış. Evi de boşaltmış anlaşılan. Ortalarda yok.. Leman Hanım elini salladı: - Aman bizden uzak dursun da... Yaklaşık iki saatlik bir beklemenin ardından doğumhanenin kapısında göründü Coşkun. Yüzü gülüyordu. - Gözümüz aydın, bir oğlumuz oldu. Çok güzel, pırıl pırıl bir bebek. Alev'im de çok iyi. Muhittin Bey telaşla fırlamıştı ayağa. Haberi duyunca tok sesiyle bir kahkaha attı: - Yaşasın... Oğlan oldu ha? Vay be... Leman Hanım ağlamaya başlamıştı bile. Coşkun bütün doğum boyunca eşinin yanında kalmıştı. Yorgun ama çok mutlu görünüyordu: - Birazdan gelecek Alev... İkisi de çok sağlıklı... Çok şükür, kazasız belasız bitti bu iş... Muhittin Bey yavaşça damadının yanına yaklaştı ve fısıldadı: - Sen dünyalar iyisi bir adamsın oğlum, ne diyeceğimi bilemiyorum. Coşkun gözlerini kıstı: - Lütfen, bundan öncesini kapatın artık. Beni de üzersiniz. Bu çocuk benim oğlum. Ben karımla, oğlumla mutluyum. Bunu hiç kimse asla bozamaz. Siz de artık geçmişi hatırlatacak tek kelime bile etmeyin. Düşünmeyin de... Hayat bizim için şimdi başlıyor... DEVAMI YARIN