"Gelinden kurtuldu sevinsin artık!.."

Funda ve Fulya Fatma'nın hazırladığı yemekten biraz yiyerek odalarına çekilmişlerdi. Her ikisi de doktor kontrolünde sakinleştirici iğne oldukları için inanılmaz bir uykunun etkisine girmişlerdi. Selma'yı, Turgay'ı öptükten sonra babalarının yanına gitmişler. Üçü bir anda birbirlerine sarılarak dakikalarca ağladıktan sonra güçlükle ayrılabilmişler ve Selma'nın da yardımıyla odalarına çıkmışlardı. Faruk gözlerinden yağmur gibi dökülen yaşları utanarak silmeye çalışırken Turgay atıldı: - Rahat bırak kendini Faruk. İnsanız biz, insanlığımızın gereği neyse onu yaşayacağız. O sırada Selma girdi salona: - İkisi de yattılar. Yavrularım. Fulya sessiz gibi görünüyor ama içine atıyor çocuk. Yaşından beklenmeyecek bir olgunlukla dik durmaya çalışıyor. Funda ise perişan... Faruk kendini toplamak zorundasın. Biliyorum şu birkaç gün bunlar yaşanacak ama bundan sonra sana çok iş düşüyor kardeşim. Kayınvalidenler neden gelmedi Faruk? Faruk elini kaldırdı: - Biliyorsun aramız her zaman son derece resmi idi onlarla. Ben istemedim, kadıncağız mezarlıkta geldi yanıma, çocukları istedi ama ben istemedim Selma. Onların da acıları büyük. Yaşlı insanlar, bu yaşlarında evlat acısı yaşadılar. Şimdi kızları alsalar oradaki ortam kızlar için hoş bir ortam olmayacak. Onların acısı başlarından aşmış... Ben de kaldıramayacağım. Biliyorum, kayınvalidem bu kapıdan içeri girer girmez feryat edecek... Turgay başını salladı: - Doğru söylüyorsun Faruk... Zavallı insanlar... Faruk acı bir gülümsemeyle devam etti: - Annemi hiç sormuyorsunuz... Mezarlıkta annem yoktu, fark ettiniz mi? Selma yere baktı. Turgay ise derin bir nefes aldı, Faruk devam etti: - Hepiniz biliyorsunuz işte... İnci'ye de yaşadığımız on yedi yıl boyunca yapmadığını bırakmadı annem. Ne zaman bir araya gelsek zehirli iğnesini hep sapladı karıma. O ise hiç terbiyesini bozmadı. Öylece kabullendi onu. Şimdi memnundur annem. Kurtuldu sevmediği gelininden artık. Rahatlamıştır. Selma gözlerini açtı: - Acın çok büyük Faruk, onun için böyle konuşuyorsun, seni anlayabiliyorum, onlar artık geçmişte kaldı. Şaheser Teyzenin de bunu anlayacağından eminim. Faruk kısa bir kahkaha attı sinirli bir şekilde: - Annem mi anlayacak? Yapma Selma! Baksana cenazeye bile gelmedi. Şu anda ben annemin yanımda olmasını beklerdim. Sadece İnci'nin çocukları olduğu için torunlarını bile sevmiyor o! Bana annemi anlatma... > DEVAMI YARIN