"Görelim bakalım gelin adayımızı..."

Konakta yıllardır çalışan emektar yardımcı Hatice kapıyı açar açmaz Ömer neşeyle daldı içeriye. Oldukça keyifli görünüyordu: - Merhaba Hatice Teyze, annemler nerede? - Salonda oturuyorlar Nermin Hanımla birlikte Ömer Bey. Ömer gülümsedi emektar yardımcıya etrafına bakınıp eğildi kulağına: - Evleniyorum ben Hatice Teyze, evleniyorum, kıyamete hazır ol! Hatice eliyle ağzını kapatıp gülümsedi. Omuzlarını da kaldırmıştı: - Hayırlısı olsun beyim, Allah mutlu etsin. Ömer hemen salonun kapısını açtı. Yüksek tavanlı konağın salonu oldukça genişti. Tavandan yere kadar uzanan krem rengi perdeler duvarın açık krem badanasıyla fevkalade bir uyum sağlamıştı. Yerler de devetüyü halıyla kaplıydı. İki koltuk takımı ve bir yemek odası takımı olmasına rağmen yine de fazla eşya varmış gibi durmuyordu. Bahçeye bakan pencerenin önündeki krem rengi kaplı koltuk takımında oturan Müberra Hanım ve Nermin içeri giren Ömer'i görünce merakla yüzüne baktılar. Müberra Hanım atıldı: - Aaa, sen neden bu saatte geldin? Ömer omuzlarını kaldırıp tam karşılarındaki ikili kanepeye oturdu: - Erken çıktım. Size söyleyeceklerim var. Bu cumartesi müsaitseniz Arzu'yu tanıştıracağım size. Öğleden sonra çaya geleceğiz. Nermin'in yüzünden bir gölge geçer gibi oldu. Yan gözle annesine baktı. Müberra Hanım sevimli bir şekilde başını salladı: - Olur oğlum, getir tabii, görelim bakalım gelin adayımızı... Nermin öfkesini engelleyemediği bir ses tonuyla: - Adı Arzu mu? Ömer başını salladı gülerek: - Evet ablacığım, Arzu. Ama sen beğenmediysen değiştiririz. Nermin sinirli bir şekilde bağırdı: - Terbiyeli ol bana karşı... Müberra Hanım sitemkâr bir tavırla oğluna döndü. Gücenmiş bir sesle: - Aşk olsun Ömer, ablanla nasıl konuşuyorsun. Kocaman insanlar oldunuz, hâlâ didişiyorsunuz birbirinizle. Bu sırada salonun kapısı açıldı ve sarışın, uzun boylu genç bir kız elinden tuttuğu küçük bir çocuğu getirdi: - Nermin Hanım, Mert uyandı. Nermin başını salladı. Oğlunun yanına gelmesi bile öfkesini geçirmemişti... DEVAMI YARIN