Gözleri mahzun bakıyordu...

Özlem, Adile Hanım'ın getirdiği çayı ayağa kalkarak aldı: - Adile Anne, zahmet ettiniz! - Olur mu kızım? Sen kalkıp gelmişsin tek tatil gününde. Bana zaman ayırmışsın. Bir bardak çayın lafı mı olur! Özlem gülümsedi. Gözleri mahzun bakıyordu. Dalgındı. Cahit Beyin ve Adile Hanımın gözünden kaçmıyordu bu durgunluk. Cahit Bey hafifçe öksürdü: - Güzel kızım? Bir tatsızlık yok değil mi Selim'le aranda? İrkildi Özlem... Özellikle müstakbel kayınpederinden böyle bir soru beklemiyordu: - Yok Cahit Baba! Bir şey olmadı ama ben de birkaç gündür Selim'de bir tuhaflık olduğunun farkındayım. Adile Hanım "gördün mü? Sana söylemiştim" der gibi baktı kocasına. Yutkundu Cahit Bey: - Konuşmak lazım, belki bizden sakladığı bir derdi vardır. Biz de göremiyoruz ki yüzünü! Ama bugün senin geleceğini bile bile çekip gitmesi hoş değil. Oğlum adına ben özür dilerim yavrum... Konuşarak anlaşılır böyle şeyler. Belki senin haberin yoktur, bilmeden kızmıştır bir şeye... Anlamak lazım... Özlem acı bir tebessümle baktı yaşlı adama: - Eğer görebilsem konuşacağım. Ama göremiyorum ki... Bugün konuşmak üzere gelmiştim. Bütün gün birlikte olacağımızı düşünüyordum. Ama şaşırdım. Adile Hanım başını salladı: - Sabah erkenden giyindi, gitti. Bir şey söylemedi. Özlem etrafına bakındı. Konuyu kapatmak ister gibi bir hali vardı: - Neyse, biz konuşup hallederiz bu meseleyi, siz sakın üzülmeyin. Haydi Adile Anne, başlayalım işe... Cahit Bey ses çıkartmadı. Karısının tedirginliklerinde haklı olduğunu anlamıştı. Hayatı boyunca hiç kimseye adaletsizlik yapmamıştı. Hayatında en önem verdiği şey dürüstlüktü. Bugüne kadar kime ne söz verdiyse tutmuştu. Şimdi oğlunun Özlem'e karşı haksızlık yaptığını düşünüyor, son derece rahatsız oluyordu. Yavaşça yerinden kalktı. - Hanımlar, bana da bir iş verin bakalım, oturmakla olmuyor... Özlem gülümsedi. Adile Hanım badana fırçasını ve kovayı getirmişti. Eşyaların üzerini tertemiz çarşaflarla örttüler. Yaşlı kadın atıldı: - Tavan istemez, temiz tavanlar. Hemen şu dolabın arkası, duvarlar yapılsın yeter. Cahit Bey göz kırptı Özlem'e: - İlla beyaz olacak duvarları. O zaman temiz olduğunu sanıyor... Özlem sevgiyle gülümsedi. Bu iki yaşlı insana karşı inanılmaz bir saygı duyuyordu... DEVAMI YARIN