"Hayat bana çok şey öğretti"

Aylin sözlerinin yaşlı adama bir bıçak gibi saplandığının farkındaydı. Yüreği bir yandan acıma duygularıyla konuşmasına engel olmak istiyor ama diğer yandan da içindeki öfkeyi boşlatmak için çırpınıyordu. - Tuttuğunuz avukat bey görevini iyi yaptı beyefendi. Gelip babamı buldu. O yaşlı insanı yeterince huzursuz etti. Daha fazlasına izin veremezdim. Ne diyecekseniz benim yüzüme söyleyin. Ahmet Fazıl Bey kekeliyordu: - Ben... Ben bilmiyordum size ulaştığını, bana söylemedi. Bulamadığını söyledi. Aylin irkilmişti ama belli etmedi. Demek ki Fikret'in Onur için söyledikleri doğruydu. Genç kız garip bir sevinç duydu içinde. Çabuk toparlandı: - İşte buradayım beyefendi... Ahmet Fazıl Bey hazırlıksız yakalandığı bu karşılaşmadan çok etkilenmişti. - Ben kızım... Büyük bir hata yaptığımızı biliyorum. İstediğim sadece bizi affettiğini duymak. Bizi bağışladığını bilmek... Aylin gülümsedi: - Bazı hataları insanların bağışlaması yetmez beyefendi. Sizi benden önce Allah affetsin. Durakladı, derin bir nefes aldıktan sonra devam etti: - Belki de iyi yaptınız!.. Sizinle birlikte yaşayıp büyüseydim belki kendimle duyduğum gururdan eser olmazdı. Ben öyle mükemmel bir anne ve baba tarafından büyütüldüm ki... Size kızmak yerine teşekkür etmek lazım. - Ben fazla bir şey istemiyorum kızım, sadece beni affetmeni istiyorum. Vicdanım beni kemiriyor, iç huzurum yok... Rüyalarıma giriyorsun her gece. Kâbuslar görüyorum. Yaşlandım kızım, insan her geçen saniye bir şeyler öğreniyor. Hayat bana çok şey öğretti. Yanlışlarımla yüzleşmeyi de öğretti. Sadece beni bağışla kızım. Senin için elimden geleni yapmaya hazırım... Neye ihtiyacın varsa, bugüne kadar yapamadıklarımı telafi etmek istiyorum. Aylin acı bir gülümseme ile baktı Fazıl Beyin yüzüne: - Sizin için her şeyin tesellisi, her şeyin telafisi para değil mi? Bana ihtiyaçlarımı verdiğiniz zaman, ihtiyaçlarımı karşıladığınız zaman her şey hallolacak öyle mi? Esirgediğiniz sevginiz için biçtiğiniz bedel nedir Fazıl Bey? Yaşlı adam dudaklarını ısırdı: - Yaralıyorsun kızım!.. - Ben de yaralıyım... Evet dünyanın en mükemmel anne ve babasının elinde büyüdüm, sizin veremediğiniz sevgiyi aldım onlardan. Ama beni doğuran, dünyaya gelmeme vesile olan insanların sevgisini de aradım. Merak ettim nasıl bir sevgidir acaba diye... Kim olduklarını bile bilmedim bu zamana kadar... İçimde hep bir şeyler eksik kaldı. Benim yaralarım kapanır mı sanıyorsunuz? Ayağa kalktı: - Sizden ricam, benden ve ailemden uzak durun. Hiçbir yasal hakkınız yok üzerimde. Ben Cevat Ersan'ın kızıyım. Öyle kalmak istiyor ve bununla da gurur duyuyorum... > DEVAMI YARIN