Haydar, kurnaz bir adamdı!..

Yaşar sallanarak caddeye çıkmıştı. Ağzının içi zehir gibiydi. Hakan'ın gitmesine sinirlenmişti ama onun asıl üzüntüsü yağlı bir kapıdan alacağı paranın hayal olmasıydı: "Utanmaz velet, kılımı kıpırdatırsam namerdim, baksın başının çaresine..." Kahveden içeriye girdi. Çay ocağına seslendi: - Ustam, bana bir çay, tavşan kanı gibi olsun ha... Bu sırada tam yanı başında tanıdık bir ses duydu: - Sabah-ı şerifler hayırlı olsun Yaşar Bey! Hızla döndü. Arkadaşı Haydar'dı. Korkmuş gibi yaptı: - Yahu böyle kulağımın dibinde! Ürküttün beni. Haydar kısık gözleriyle dikkatle bakıyordu onun yüzüne, başını salladı manalı bir şekilde: - Ürküttüm ha, iyi yapmışım. Duyduğuma göre salonda bir servet kaybetmişsin. Nereden buldun parayı? Yaşar omuzlarını silkti: - Nereden olacak, buldum bir yerden... Haydar kurnaz bir adamdı: - Kızı pazarladın değil mi? Beni devreden çıkartıp kızı pazarladın. Arkadaşlık bu mu be? Sana o kadar yardım eli uzattım, iki üç kuruş için sattın bizi ha? Yaşar yutkundu. Haydar gibi bir belalıya bulaşmak hiç işine gelmiyordu: - Yok be ağabey, adam kendi aradı beni. Vallahi benim suçum yok. Ben seni arayacaktım ama parayı kaybedince,... Anlarsın işte, bol parayı görünce şeytana uyduk bir anda... Haydar bir sandalye çekip Yaşar'ın masasına oturmuştu bile: - Ismarla bakalım bir çay, kalmıştır üç beş kuruşun. - Emrin olur ağabey... Haydar bir sigara çıkarttı cebinden: - Ben de kıza yeni bir yer buldumdu... Yine yağlı bir kapıydı. Yaşar heyecanlanmıştı: - Bir tane yolda var ağabey, onu veririz az beklerlerse. Süt gibi yeni doğmuş hem de... Haydar yüzünü buruşturdu: - Yine kaypaklık yaparsın sen, güvenilmez sana... - Söz Haydar Ağabey, söz... Haydar dudaklarını salladı: - Ne kadar var doğuma? - Nereden baksan dört ay falan... Belki beş. Omuzlarını kaldırdı adam. Hoşuna gitmemişti bu... > DEVAMI YARIN