"Hemen eve dönmem lazım"

Belediye binasından hızlı adımlarla inen iki genç ellerindeki kâğıda bakarak birbirlerine gülümsediler. Ömer sevgiyle seyrediyordu Arzu'nun heyecanını: - Üç gün sonra karım olacaksın. Allahtan iyi adammış memur. Halimize acıdı da araya sıkıştırıverdi bizi. Arzu omuzlarını kaldırdı: - En erken on beş gün sonra olur diye konuşuyorduk babamla. Şimdi o da şaşıracak. Benim hemen eve dönmem lazım. Babam badana ile uğraşıyor, ona yardım etmem lazım. Sen ne yapacaksın şimdi? - Ben de işe gideceğim. Daha ilk günlerden kaytarmayayım. Arzu başını salladı: - Tamam, akşam yemeğe gel ama. Sokaklarda doğru dürüst bir şey yiyemezsin şimdi. Ömer gülümsedi: - Tamam canım, ben gelirken ekmek alırım. Size kolay gelsin. Ömer konaktan ayrılır ayrılmaz bir otele gitmişti. Ertesi sabahta eşyalarını Arzu'ların evine götürmüş, Kadim Efendiyle bir süre konuşmuş, sonra yeni işine gitmişti. Öğleden sonra için Arzu ile sözleşmişler, nikâh için gerekli müracaatlarını yapmışlardı. O gün öyle geçmiş, ertesi sabah gerekli evrakları hazırlamışlar, sağlık raporlarını almışlar ve gün almak için belediyeye gelmişlerdi. Büyük bir şans eseri olarak üç gün sonraya gün alabilmişlerdi. Ömer genç kıza gülümseyerek baktı: - Akşama görüşürüz o zaman. Ömer İnci Tekstil binasına girerken saatine baktı. Tam zamanında dönmüştü işine. Fuat Köknar'ın odasının önünden geçerken başını uzattı: - Ben geldim efendim. Fuat Bey tok sesiyle bağırdı: - Halloldu mu delikanlı? Aldınız mı günü? Başını salladı Ömer: - Aldık efendim. Üç gün sonra nikâhım var. Cuma öğleden sonra. Fuat Bey başını salladı: - Tamam, cuma günü gelmezsin işe. Ama pazartesi itibariyle burada ol artık. Ömer sevinçle cevap verdi: - Sağ olun efendim. Çok teşekkür ederim. Odasına sevinçle girdi ve masasına oturdu. Derin bir nefes aldı. İki gündür çok hızlı yaşanmıştı her şey. Telefona uzandı ve konağın numarasını çevirdi. Az sonra emektar yardımcıları Hatice'nin sesi duyuldu... > DEVAMI YARIN