"Hemen kızımı görmek istiyorum!"

Kapıda duran adama dikkatle bakan Asuman Hanım tiz bir çığlık atarak sendeledi. Kerim Bey ise bembeyaz olmuştu bir anda. Selim Türkmen kendinden emin adımlarla salonun ortasına kadar ilerledi: - Şaşırdınız değil mi? Çok uzun zaman oldu... Asuman Hanıma döndü: - Hiç yaşlanmamışsın abla... Biraz kilo almışsın sadece. - Selim... Canım... Canım benim... Asuman Hanım kardeşinin kollarına atıldı. Sımsıkı sarıldılar birbirlerine. Birkaç saniye sonra Onu omuzlarından tutup geriye çekti Selim: - Hâlâ çok güzelsin Asuman Hanım... Sonra olduğu yerden kıpırdayamayan ağabeyine döndü ve elini uzattı: - Merhaba demek yok mu abi? Bu kadar mı ürküttüm seni? Kerim Bey aniden toparlandı. O da elini uzattı, tokalaştılar. - Hoş geldin Selim... Nasılsın? Selim Bey elleriyle bedenini işaret etti: - Gördüğün gibi... Kerim bey yutkundu. Ciddiyetini bozmamaya gayret ederek sordu: - Nereden esti aklına bunca sene sonra çıkıp gelmek? Selim acı bir şekilde gülümsedi. Gözlerini salonda dikkatle dolaştırdı, sonra ağabeyine döndü: - Hiç değişmemişsin... Yirmi bir sene sonra gördüğün kardeşine sorduğun ilk soru bu ha? Hafifçe bir kahkaha attı, sonra alaycı bir tavırla devam etti: - Bazı şeyleri halletmeye geldim. Açık konuşacağım... Yarım kalmış bazı şeyler var diye düşünüyorum. Sahip olduğun servetten hakkıma düşeni isteyeceğim senden. Bir de... Yutkundu. Sesindeki alaycı ton kaybolmuştu bir anda. Devam etti başını kaldırarak: - Bir de kızımı görmek istiyorum. Kerim Bey irkildi. Gözleri kısıldı: - Bunca sene sonra buna ne gerek var? Onun kafasını allak bullak edersin. Seni bilmiyor. Beni babası olarak biliyor. Biliyorsun kanunen de bir şey yapamazsın çünkü o benim nüfusumda kayıtlı... - Vicdanın da aynı şeyi söylüyor mu? Oh... Unutmuşum, sende vicdan ne gezer? Olmayan vicdan bir şey söylemez... Onu görmek istiyorum sadece, tanımak istiyorum... Kerim Bey hiddetle bağırdı: - Buna engel olurum!.. Bir kahkaha attı Selim. Umursamaz bir tavırla koltuklardan birine oturdu, ayak ayaküstüne attı: - Nasıl? Gerçekleri öğrenecek olan bir kıza nasıl engel olursun? Asuman Hanım ağlamaya başlamıştı. Selim devam etti: - Hayatın hep birilerine engel olmakla geçecek değil mi abi? Ama artık birilerinin sana engel olması lazım. Kerim Bey öfkesine hakim olmaya çalışıyordu. Gözlerini Selim'den ayırmadan karşısındaki koltuğa oturdu... > DEVAMI YARIN