Leman, öfkeyle baktı gelinine!

Emin Bey bir torun sahibi olacağını öğrenince kendisinden beklenmeyen bir haykırışla bağırdı: - Dede oluyorum ha? Ne güzel bir haber bu, başka ne isterdim ki hayattan? Neriman'a döndü: - Aman kızım, kendine dikkat et, sakın doktorun yasakladığı bir şey yapma... Sonra oğluna döndü: - Sen de artık hayatına bir yön vermelisin. Yarından itibaren dükkâna gel. Bana yardımcı ol. Bak oğlum, benim senden başka düşüncem yok. Ağabeyini biliyorsun, artık bizden çok uzakta ve bizi silip attı hayatından. Seni de kaybetmek istemiyoruz. Evladın dünyaya geldiği zaman bizi daha iyi anlayacaksın. Bu yüzden sorumluluklarını bilmen gerekli. Dükkâna gel yarın, bana yardımcı ol, işi öğren iyice. Sana her ay maaş gibi para vereceğim. Uğur cevap vermedi. Kafasının içi karmakarışıktı. Hayatın bugüne kadar gördüğü gibi basit olmadığını düşünmeye başlamıştı. Korkuyordu sorumluluklardan. Baba olmak ona ağır bir yük gibi geliyordu. Ürkmüştü. Emin Beyin gürültüsü yüzünden erkenden çekildiği odasından çıkan Leman Hanım kaşları çatık bir şekilde salona girdi: - Neler oluyor Emin? Bu ne gürültü? Emin Bey keyifli bir şekilde karısına döndü: - Babaanne oluyorsun Leman, Neriman'ın bebeği olacakmış. Leman Hanımın gözleri bir anda bulutlandı. Dudaklarını ısırdı. Engel olamadığı bir öfkeyle baktı gelinine: - Demek öyle, hayırlı olsun... Emin Bey devam etti: - Bundan sonra Neriman kızıma dikkat edeceğiz, çok yorulmayacak. Ben olmazsa bir yardımcı tutayım. Leman Hanım hiddetten sararmıştı. Asabi bir tavırla döndü kocasına: - Ne gerek var canım? Hepimiz çocuk doğurduk. Kimse bizi böyle düşünmedi. Üç kişinin işini de yapamayacak olduktan sonra... Neriman korkuyla atıldı: - Annem doğru söylüyor baba. Ben çok yorulmuyorum ki zaten... Emin Beyin telaşlı sevinci gece yatana kadar sürmüştü. Bu arada Neriman Uğur'un hiç konuşmadığını fark ederek garip bir huzursuzluk içine girmişti. Yan gözle sürekli kocasını takip ediyor, onun davranışlarına bir anlam vermeye çalışıyordu. Uğur gerçekten de son derece durgun ve düşünceli görünüyordu. Sonunda Emin Bey ayağa kalktı oturduğu yerden: - Haydi bakalım, herkes yatağına. Yarın yeni bir gün ve oğlumun hayatında yeni bir sayfa. Birlikte dükkâna gideceğiz. Kolay değil baba olmak. Çalışmak lazım. Uğur irkilerek başını kaldırdı ve babasına baktı. Yaşadığı kargaşayı tanımlayamıyor, o ana her şeyden vazgeçerek uzaklara gitmek, kaçmak istiyordu. O güne kadar alışık olmadığı ve hiç taşımadığı sorumluluk duygusunun ağırlığı altında ezilmeye başlamıştı bile. Sessizce kalktı yerinden ve "iyi geceler" dileyerek odasına gitti. Arkasından gelen Neriman'a hiçbir şey söylemeden yatağına girip yorganı başından çekti... > DEVAMI YARIN