"Memnun oldum delikanlı..."

Kamil Bey, dönüp arkasına sesin geldiği yöne baktı. Gözlerini kıstı. İki adam yaklaşıyordu. Birisi genç, diğer ise tıknaz, hafif kilolu ama çok iyi tanıdığı bir yüzdü. Birkaç adım daha yaklaştıktan sonra tanıdı kim olduğunu: - Şefik! Sen misin? - Kamil Abi! Benim ya, Allah'ım, tesadüfe bak, olacak şey değil, senin ne işin var burada? Kamil Bey de gülümsüyordu. Şefik Sayar kendisinin ilkokul arkadaşı olan can dostu Tevfik Sayar'ın kardeşiydi. Tevfik Bey iki sene önce vefat etmişti. Şefik Bey sımsıkı sarıldı yaşlı adama. Onu ne zaman görse çok sevdiği ağabeyini hatırlardı. - Bak Kamil Abi, bu benim oğlum Orhan. Doktor kendisi... Kamil Bey gülümsedi: - Memnun oldum delikanlı, maşallah sana. - Abi burada ne arıyorsun sen, benim bildiğim Kamil Abi İstanbul'un dışına çıkmaz... Omuzlarını kaldırdı Kamil Bey: - Artık o günler geçti Şefik. İstanbul falan kalmadı. Bıraktım oraları, İzmir'de yaşayacağım. Narlıdere'deki huzurevine yerleşeceğim. Müracaatımı yaptım, şimdi haber bekliyorum. Dün bir mülakat yaptılar. Bir haftaya kadar haber verecekler. Şefik Bey hayretler içinde kalmış, bir sandalye çekerek yaşlı adamın masasına oturmuştu bile: - Kamil Abi, neler oldu böyle... Hadi abi, kalk seni bize götürelim. Orada oturur rahat rahat konuşuruz. Yaşlı adam gülümsedi, başını yana eğdi ve "eh, hadi madem gidelim o zaman" diye fısıldadı sevinçle... *** Şahika Hanım da Kamil Beyi görünce çok sevinmişti. Kamil Beyin eşi öldüğü zaman birkaç yıllık evliydiler Şefik Beyle ve Ankara'dan İstanbul'a gitmişlerdi baş sağlığı için. Gözlerini kırpıştırdı: - Hiç değişmiyorsunuz Kamil Abi, hâlâ bıraktığımız gibi duruyorsunuz, bu gençliğin bir sırrı olsa gerek... Kamil Bey gülümsedi: - Yok be kızım, bitti artık her şey, bak şu halime, eskisiyle bir miyim hiç? Geçende bir tıkanıklık geçirdim, sağ elim ve sağ ayağım pek iyi değil. Eskisi kadar hakim değilim, beyinde damar tıkanması dediler. Her an küt diye gidebilirim, küt diye sürünebilirim. Şahika Hanım eliyle ağzını kapattı: - Ay, Allah göstermesin... Şefik Bey atıldı: - Bizim oğlan nörolog Kamil Abi, bir görsün seni. Tam senin hastalığının doktoru işte.. Orhan, Orhan oğlum! Gelsene buraya, bak Kamil Amcanın bir problemi var... Orhan odasından hemen çıkıp geldi: - Kusura bakmayın, bitirmem gereken bazı raporlar vardı, onlarla meşguldüm. Şefik Bey başıyla yaşlı adamı işaret etti: - Bak oğlum, Kamil Amcan bir beyin tıkanıklığı geçirmiş. Sağ eli ve sağ ayağı eskisi gibi değilmiş. > DEVAMI YARIN