"Ne kadar da küstahmış!.."

Kamuran Hanım âdeta feryat ediyordu. Cevdet Bey eve gelip bugünkü telefondan bahsedince kadın son derece öfkelenmiş, böylesine bir cesareti bu genç adamın nereden bulduğunu sorgulamaya başlamışlardı. Bahar'ın Özlem'de kaldığını biliyorlardı. Onlar da kızlarının birkaç gün evden uzaklaşmasının uygun olacağını düşünmüşler bu nedenle ses çıkartmamışlardı. Ama bu günkü telefon ikisini de tedirgin etmişti. - Hemen ara Cevdet o kızı, derhal eve gelsin. Dizimin dibinde otursun. Ben böyle şey görmedim, ölürüm de böyle bir evliliğe izin vermem. Ne kadar da küstahmış! İşte zaten buradan belli amacının ne olduğu. Paramızın peşinde bu serseri. Kızımı kurtarmam lazım bu adamdan. Hay dilim kopaydı da o tatile izin vermeseydim. Hep senin yüzünden Cevdet! Kız kısmını başı boş bırakırsan olacağı bu işte. Cevdet Bey sinirli bir şekilde yükseltti sesini: - Allah aşkına bir sus! Şimdi de suçlu ben mi oldum? O zaman itiraz etseydin, göndermeyeceksin tatile falan deseydin. Ben yapacağımı biliyorum ama. Tatil köyünde çalışıyordu değil mi bu adam? Ben biliyorum. Şimdi patronuna telefon edeceğim. Hayatı zehir etmezsem bana da Cevdet Boran demesinler. Kamuran Hanım ağlamaklıydı: - Önce Bahar'ı ara Cevdet, gözümün önüne gelsin. Evine gelsin. Yeter kaldığı Özlem'de. İsterse Özlem de bize gelsin, yanımızda kalsınlar. Cevdet Bey telefonu kaldırıp Özlem'in numarasını çevirdi. Az sonra genç kız karşısındaydı: - Alo Cevdet Amca, nasılsınız? - İyiyiz kızım, Bahar yanında mı? - Burada Cevdet Amca vereyim mi? Başını salladı yaşlı adam: - Ver bakayım kızım... Eliyle karısına sakin olmasını işaret etti: - Bahar, kızım, ne zaman eve geleceksin? Şoförü yolluyorum şimdi. Özlem de gelsin bize. Bahar kırgın bir ses tonuyla cevap verdi: - Lütfen baba, burada iyiyiz biz. Kendimi daha huzurlu hissediyorum. Birkaç gün daha kalacağım. Böylesi daha iyi. - Ama kızım! Bahar kararlıydı. Yan gözle kendisini dikkatle dinleyen Nejat ve Özlem'e bakıyordu: - Hayır baba, ısrar etme lütfen. Biraz uzak olmakta fayda var. Düşünmeye ihtiyacım var. Cevdet Bey çaresiz kapattı telefonu. Omuzlarını kaldırdı ve mırıldandı: - Gelmiyor, birkaç gün daha kalacak, düşünecekmiş... > DEVAMI YARIN