Öfkeli bir şekilde baktı oğluna

Cahit Bey pijamalarını giymiş, oturma odasındaki her zaman oturduğu koltuğa çoktan yerleşmişti. Güzel bir akşam yemeğinden sonra günün yorgunluğu da çıkmaya başlamış, yaşlı adam iyice gevşeyerek hafifçe şekerlemeye bile başlamıştı. Oğlunun geldiğini onun tok sesini duyunca fark etti: - Anne, çok aç değilim, hemen bir tabak bir şey yiyeceğim. Arkadaşlarla birlikteydik, akşamüzeri yedik bir şeyler... Coşkun Bey toparlandı: - Hoş geldin oğlum! - Merhaba baba! Nasılsın? Yutkundu adamcağız: - İyiyim oğlum, iyiyim... Annen çok güzel bir kuru fasulye yapmış, biraz fazla kaçırdım herhalde, bir ağırlık çöktü. Bu sırada odaya Serpil girdi. Selim yan gözle baktı ablasına: - Ooo, saçlarınızı fönlemişsiniz hanımefendi, çok güzel olmuş... Hah şöyle kendine bak biraz yahu! Bak ne kadar güzel bir kızsın... Serpil sinirli bir şekilde ters ters baktı kardeşine: - Sen benimle uğraşacağına nişanlını ara, kızcağız merak içinde. Selim başını çevirdi "boş ver" der gibi: - Beklesin... Bu kadar yüz verirsen sonra olmaz. Serpil tam karşısında durdu kardeşinin: - Hayırdır? Neler oluyor? Toz kondurmazdın Özlem'e? Selim omuzlarını kaldırdı, şaka yollu cevap verdi: - Kadın kısmına fazla yüz vermeye gelmez... Ayarını bileceksin. Ben de ayar yapıyorum şimdi... Öyle her zaman ilgi beklemesin... Bu sırada içeri girmişti Adile Hanım. Kaşları çatıktı. Öfkeli bir şekilde baktı oğluna: - Varsa aranızda bir tatsızlık, bilelim de ona göre davranalım. Omuzlarını kaldırdı Selim: - Yok yahu! Allah Allah, ne var bir akşam da arkadaşlarımla beraberdim, hanımefendiyi almaya gidemedim. Neler oluyor, sanki dünyanın en büyük kabahatini işlemişim gibi herkes üzerime çullanıyor!.. Adile Hanım cevap vermedi. Kocasının karşısındaki koltuğa oturdu: - Serpil kızım, ben yoruldum, kardeşinle sen ilgilen... Cahit Bey gülümsedi karısına: - Adile'm, artık çabuk yoruluyoruz, yaşlandık mı ne?.. > DEVAMI YARIN