Oğlunu buraya yakıştıramıyordu

Bekir saygıyla ve çekinerek arkasına döndü: - Bu karşıdaki beyaz ev efendim. Arif Sıtkı Bey dikkatle baktı eve. Sonra şoföre döndü: - Arabayı göz önünden çek. Görünmeyecek bir yere park et. Usta bir manevrayla döndü siyah Mercedes araba. Arif Bey dikkatle inceliyordu gecekonduyu. Tertemiz mavi çiçekli perdeleri vardı. Uzun süre seyretti yaşlı adam. - Demek burası ha? Benim oğlum artık burada yaşıyor demek ki! Ani bir kararla şoförüne döndü: - Gidelim... Motor çalışır çalışmaz sarsılarak öne fırladı araba. Geldikleri dar yoldan caddeye indiler. Arif Sıtkı Bey önde oturan Bekir'e döndü: - Sen gidebilirsin evine. Mesain bitti. Yarın muhasebeye uğra, senin için bir zarf olacak al onu. Kimseye bahsetme bu ziyaretten. Bekir sevinçle başını salladı: - Başüstüne efendim. Arabadan inip koşar adım uzaklaştı. Arif Sıtkı Karaman gördüklerinden çok memnun kalmamıştı. Yoksulluğun buram buram kendini belli ettiği bir varoş mahallesiydi burası. Oğlunu buraya yakıştıramıyordu. Ama ona karşı da taviz vermek niyetinde değildi. Gördüklerinden sonra öfkesi daha da fazlalaşmış gibiydi. Konağa gidene kadar hiçbir şey konuşmadı. Arabadan inerken şoförüne döndü: - Bu yolculuktan kimsenin haberi olmayacak Ferit. Konağa girer girmez salona doğru yürüdü. Müberra Hanım ve Nermin yan yana oturmuşlar televizyon izliyorlardı. - Hanım, gel seninle bir seyahate çıkalım. Kafamızı dinleyelim ne dersin? Müberra Hanım şaşırmıştı. Hayretle kocasına bakarken Nermin atıldı: - Nereden çıktı baba bu şimdi? - Yahu yoruldum. Anneni alıp güzel bir otelde dinlenelim istedim. Haydi Müberra, biraz uzaklaşalım bu keşmekeşten. Kafamızı dinleriz. Nermin annesinden önce cevap verdi: - Aşk olsun, bizden mi sıkıldınız? Fazla mı geldik? Arif Bey dayanamadı: - Yahu sen ne biçim kızsın? Sana bir şey diyen mi var şimdi? Ben annenle birlikte dinlenmek istiyorum. Sen otur oğlunla birlikte. Hem sen de yalnız kalır kafanı dinlersin. Müberra Hanım gülümsedi. Bu teklife sıcak baktığı belliydi... > DEVAMI YARIN