Olanları bir türlü hazmedemiyordu

Olanı biteni dinledikten sonra Arzu gözlerinde biriken taneleri elinin tersiyle sildi: - Ben Ömer'e söylemiştim, bu işin olamayacağını anlatmıştım. Kadim dikkatle baktı kızına: - Sen bu konuda çelişkiler mi yaşıyorsun yavrum?.. Arzu hıçkırarak salladı kafasını: - Baba, ben Ömer'i seviyorum. Ama eğer bu sevgi diğer sevdiklerime zarar verecekse o zaman vazgeçerim. Kadim başını geriye doğru attı ve uzanıp kızının başını okşadı. Kanepenin üzerinde yan yana oturuyorlardı: - Olmaz öyle şey, sevgin için mücadele etmeyi öğrenmelisin... Temellerini sağlamlaştırmalısın. Bana kimsenin zarar verdiği yok. Kimse aç kalmaz kızım. Allaha şükür elimiz ayağımız tutuyor. Çalışır kazanırız. İş mi yok çalışana? Arzu dişlerini sıktı: - Ben bu insanlardan oluşan aileye nasıl girerim? Onların arasına nasıl katılırım? Kadim dudak büktü: - Haklısın yavrum, zor işin. Onun çözümünü de Ömer bulacak artık. Haydi, bir kahve yap, karşılıklı içelim. Bugün senelerdir ilk defa evde kızımla birlikte oturacağım. Ne cumartesim oldu ne pazarım. Biraz dinlenmek benim de hakkım. Sabah ola hayır ola. Arzu yerinden kalkıp mutfağa gitti. Çok düşünceliydi. Olanları bir türlü hazmedemiyordu. Yıllardır birlikte çalıştığı emektar işçisini bile gözünü kırpmadan feda edebilecek kadar öfkeli yaklaşıyordu demek sevdiği adamın ailesi. - Ben bu insanların gelini mi olacağım? Diye söylendi kendi kendine. Kahveyi fincanlara koyup babasının yanına döndü. Kadim kızına karşı neşeli ve umursamaz görünmeye çalışıyordu: - Güzel kızımın elinden dünyanın en leziz kahvesini içeceğim şimdi. Arzu dudaklarını ısırıyordu: - Baba, işinden çıkarttı madem seni tazminatını vermeyecek mi? Bu yasal değil ki! Yaşlı adam omuzlarını kaldırdı: - Bırak kızım, ben hiçbir şey istemiyorum ondan. Benim parada, malda mülkte gözüm yok. Ben huzur ve mutluluk istiyorum. Ben yavrumun mutluluğunu istiyorum. Arzu ağlamaklıydı yine. "Babacığım benim, canım babacığım..." diyerek sarıldı babasına... > DEVAMI YARIN