"Onu hayatımdan çıkarıp attım!.."

Nihal oda arkadaşlarının hepsiyle teker teker tanışmıştı. Hemen yanındaki yatakta kalan kadın Denizliliydi. Ailesinin zoruyla evlendiği kocasından gördüğü aşırı şiddet yüzünden mağdur olmuş, çareyi kadın sığınma evine kaçmakta bulmuştu. Yirmi gündür kalıyordu burada. Buraya gelirken kimseye haber vermemişti. Ailesinin bile hiçbir bilgisi yoktu. Zaten bilseler yine zorla kocasının yanına gönderirlerdi. Diğer oda sakinlerinin ikisi daha koca mağduruydu. Birisinin kocası aşırı kumar tutkusu yüzünden evinde ne var ne yoksa satmıştı. Karısını çalışmaya zorlamış, onun kazandığı parayı da elinden alarak kumara yatırmıştı. Zavallı kadın çareyi evden ayrılıp buraya sığınmakta bulmuştu. Diğerinin de benzer sorunları vardı. Nihal'in yatak komşusu Servet Hanım akıllı bir kadındı. Onu kırmadan sormuş ve orada bulunan herkes öğrenmişti bütün olanları... Bir de onun hamile olduğunu duyunca daha da üzülmüşlerdi... Kocası kumarbaz olan Vasfiye, Nihal'in yanına oturup onun omzunu okşamıştı: - Üzülme kızım. Allah yardım eder bir iş bulursan büyütürsün evladını kendi başına. Ben buraya gelmeye karar verene kadar ne korkular yaşadım. Nelerle karşılaşacağım, nereye sürükleneceğim korkutuyordu beni. Ama karar vermek önemli. Ne yapacağına karar verdiğin zaman nasıl davranacağını da biliyorsun. İnsan hayatında belirsizlik çok tehlikeli. Sen kararını vermişsin. Evladını kendin büyüteceksin. Burası rahat bir yer. Allah devletimize zeval vermesin. Bizleri bağrına bastı. Evet, sürekli kalamıyoruz ama olsun. Kendimizi toplamamıza yardımcı oluyor en azından. Servet Hanım atıldı: - Biliyor musun, bizi buradan çıkartırlarsa bir ev tutup üçümüz bir arada yaşamaya karar verdik. Seni de alırız aramıza. Gücü olan çalışır evin erkeği gibi, diğerleri de evin işlerini yapar. İçlerinde en az konuşanları olan Gülsüm derin bir iç çekişiyle inledi. Nihal başını ona çevirdi: - Senin derdin ne abla? Vasfiye atıldı: - Onunki çok karışık... Kocası kuma getirmiş eve. Hem kuma dövmüş bunu hem de kocası. İki de çocuğu var ama kocası alıp kaçırmış çocuklarını. Hem evlat hasretiyle yanıyor, hem de ortada kalmış. Kimsesi de yok garibimin. Buraya gelmiş bir tesadüf eseri. Büyük şehir kolay değil. Burada aç kurtlar var! Allah yardım etmiş de o kurtların eline düşmesine ramak kala kurtulmuş. Onun da hamisi Sibel Hanım. Dünya iyisi bir kadın Sibel Hanım. Müdürümüz de iyidir. Hele müdürün hanımı Aliye Hanım... Çok tatlı bir kadındır. Nihal gülümsedi. - Allah hepsinden razı olsun, diye mırıldandı. Vasfiye gözlerini kıstı: - O şimdi nerede? Yani çocuğunun babası? Nihal dudaklarını ısırdı. Bakışları bulutlanmıştı. Başını iki yana salladı: - Onu hayatımdan çıkarıp attım ben. Nerede olduğu umurumda değil Vasfiye Abla!.. > DEVAMI YARIN