Perihan Hanım âdeta inledi!..

Yemek sırasında ne Perihan Hanım ne de Şevval hiç konuşmadılar. Şevval lokmaların boğazına dizildiğini hissediyordu. Ne yediğini bile farkına varmadı. Haydar Bey ise bir yandan yemeğini yerken bir yandan da televizyon seyrediyordu. Tam sofradan kalkmak üzerelerken kapının çalındığını duydular. Az sonra salona Tamer girdi ve gülerek babasına doğru yürüdü: - Vay, baba, demek geldin ha? - Sen de hoş geldin. Eh, geçmiş olsun mu demeli artık ne demeli bilmiyorum. Tamer sofradan birkaç parça bir şey attı ağzına. Dürüye hemen atıldı: - Küçük Bey, size de koyayım yemek... - İstemez Dürüye, ben hemen çıkacağım. Arkadaşlarla bu gece bir yerde buluşup, dönüşümü kutlayacağız. Şevval korkuyla baktı kocasının yüzüne. Tamer dönüp hiç konuşmamıştı bile kendisiyle. Haydar Bey kaşlarını çattı: - Bence bu gece evinde otursaydın. Bak karın da yalnız kalacak... Omuzlarını kaldırdı Tamer: - Siz varsınız ya! Perihan Hanım âdeta inledi: - Bizim başımıza atmak için mi getirdin bunu? Bu sözler Haydar Beyin patlamasına sebep oldu. Gür sesi çınladı salonda: - Perihan, benim evimde bulunan hiç kimseye bu şekilde muamele etmenize izin vermem. Şevval artık bizim kızımız sayılır. O yüzden lütfen sözlerine dikkat et. Oğluna döndü: - Bugün söz verdiğin için ses çıkartmıyorum. Ama bundan sonra mademki evlenip geldin, bir aile babası olmanın sorumluluklarını bileceksin, yoksa bunu ben sana öğretirim. İş buraya gelirse neler olacağını biliyorsun. Şimdi git nereye gideceksen, gözüm görmesin! Herkes sus pus olmuştu. Haydar Beyin kararlı tutumu tüm sesleri kesmişti. Tamer omuzlarını silkerek salondan çıktı. Perihan Hanım ise taciz dolu bakışlarını sık sık Şevval'e çeviriyordu. Haydar Bey sofradan kalktı: - Afiyet olsun hepinize. Şevval'e döndü: - Kızım, sen yorgunsundur. İstediğin zaman odanıza çekilebilirsin. Şevval saygılı bir tavırla başını salladı: - Ben de izin isteyecektim efendim. Yatmak iyi gelecek. Çok yorgunum. Yavaşça kalktı ve kayınvalidesine dönüp "afiyet olsun" diye fısıldadı. Cevap yoktu... DEVAMI YARIN