Şaşkınlık içinde çevreyi izliyordu!

Perihan Hanım, kahvesini bitirdikten sonra sofraya geçti ve kahvaltısını yaptı. Önce kuaföre gidecekti. Hemen üst kata çıkıp giyindi. Artık akşam dönerdi eve. Biraz sonra Dürüye onun arabasının sesini duydu. Emektar yardımcı sofrayı toplayıp başını bağladı ve evden çıkıp markete doğru hızla yürüdü... *** Otobüs İstanbul'a girdiği zaman Şevval sanki bambaşka bir dünyaya gelmiş gibi hissetmeye başlamıştı. Tamer uyuyordu. Genç kadın ise dehşet, merak ve şaşkınlık içinde çevresini izliyor, en ufak bir ayrıntıyı dahi kaçırmamak için çabalıyordu. Garaja girdikleri zaman otobüs muavini ince, tiz sesiyle haykırdı: - Kartal... Anadolu yakasında inecekler! Tamer uykulu bir şekilde etrafına bakındı: - Geldik mi? Şevval gülümsedi: - Ben bilmiyorum ki, burada mı ineceğiz? Başını salladı Tamer: - Evet... Bizim ev Caddebostan'da.. Haydi bakalım... Otobüsten inip bacaklarını gerdi. - Tutulmuş her tarafım. Alışık değilim ben böyle otobüslere falan. Enis'in işi olmasaydı İstanbul'a kadar arabasıyla getirirdi bizi... Şevval sevgiyle baktı kocasına: - Ne kadar iyi arkadaşların var... Tamer başını salladı: - İyi çocuktur Enis. Kardeş gibiyiz onunla. İlkokul arkadaşım benim. Annem pek sevmez onu ama ben severim. Şevval irkildi: - Neden? Neden sevmiyor annen? Omuzlarını kaldırdı Tamer: - Annem kimseyi sevmez. Onun kendine göre ölçüleri vardır. Bir sürü zırva, aldırma sen ona! Şevval ürperdiğini hissetti. Tamer'in adımlarına ayak uydurabilmek için hızlandı. Genç adam bir taksiye ıslık çaldı. Bindiler. - Caddebostan kaptan... İkindi güneşi oldukça bunaltıcıydı. Yarım saat süren bir yolculuktan sonra geniş kanatlı demir bir kapının önünde durdu taksi: - Burası mı abi? - Tamam kaptan, burası. Sağ ol! Arabadan indiler. Şevval şaşkınlıkla bakındı çevresine. Ev falan görünmüyordu. - Nerede eviniz? Tamer bir kahkaha attı: - Burası evin bahçesi, ev bahçenin içinde... DEVAMI YARIN