"Seni annem mi üzdü yoksa?!."

Neriman bundan sonraki günlerde sanki bir rüyada yaşıyor gibiydi. Uğur kendisine çok iyi davranıyor, ilgileniyordu. Tek sıkıntısı oğlunun gelinine gösterdiği alakayı kıskanan Leman Hanımdı. Leman Hanım fırsat buldukça Neriman'ı eleştiriyor, laf sokuşturuyordu. Karısının huyunu bilen Emin Bey ve annesini çok iyi tanıyan Uğur onun gösterdiği tepkiye aldırmıyorlar, hiç kaale almıyorlardı. Neriman ise zaman zaman bunaldığını hissediyor, hatta kendisini suçlu hissediyordu. Çocukluğundan beri ezilmeye alıştığı için aslında yadırgayacağı bir durum değildi bu ama yine de oluşturduğu huzursuzluktan memnun değildi. Bir gece yine Leman Hanımın kinayeli laflarına maruz kalmıştı. Elinde olmadan odasına girdiği zaman gözyaşlarını tutamadı. Uğur ise karısının sessizce ağladığını fark edince merak ve hayretle sordu: - Neyin var Neriman? Neden ağlıyorsun? Genç kadın başını iki yana salladı: - Yok... Yok bir şey... Uğur olanları anlamıştı: - Annem mi üzdü seni yoksa? Neriman cevap vermek üzereyken boğazına takılan bir hıçkırık engel olmuştu. Uğur biraz sert bir tavırla devam etti: - Yine ne yaptı? Neriman korkuyla atıldı: - İnan ki yok bir şey... Geçti bile, bak! Gülümsemeye çalıştı. Uğur yeşil gözlerini kısmıştı: - Bana olan biteni en ince ayrıntısına kadar anlat lütfen!.. Genç kadın içini çekti: - Dün seninle çay bahçesine gittiğimiz için kızdı. Evde işler kaldı diye çok söylendi. Kendimi bir şey zannetmişim, oysa benim yerim bu evde herkesten sonraymış... Gücüme gitti Uğur! Genç adam hiçbir şey söylemeden sessizce durdu birkaç saniye. Sonra ani bir kararla odadan dışarı çıktı. Emin Bey ve Leman Hanım salonda oturuyorlardı. Emin Bey gazetesini okuyor, Leman Hanım ise elinde televizyon kumandası, seyredecek bir şeyler arıyordu. Uğur annesinin karşısındaki koltuğa oturdu: - Seninle biraz konuşalım anne!.. Benim evliliğimin gerçekleşmesini sanıyorum herkesten çok sen istedin. Babamla ikiniz bana fikrimi bile sormadan karar verdiniz. Ben de boyun eğdim, sizi dinledim. Zaman içinde karımın iyi bir insan olduğunu anladım ve ona yakınlaştım. Şimdi yapmak istediğin nedir? Sen bu eve hizmetçi mi aldın yoksa gelin mi? Bunu açıklığa kavuşturalım lütfen!.. Leman Hanım da Emin Bey de şaşırmışlardı. Kadın tedirgin bir şekilde mırıldandı: - Ben... Ben şey, ben ne yaptım ki?.. - Kızcağız içeride ağlıyor, kocasıyla birkaç saat vakit geçirdi diye söylemediğin lafı bırakmamışsın. Ya bundan vazgeç, ya da Neriman'ı gönderelim gitsin, ben de eski hayatıma döneyim. Emin Bey bu son cümleyi duyunca âdeta kükredi: - Leman! Bu kıskançlıklarına son vermezsen kötü olacak. Biz oğlumuz için bir şeyler yaptık, bunu bozma!.. > DEVAMI YARIN