"Seni özledim görmeye geldim"

Şevval kapının çalındığını duyunca elindeki işi bırakıp hemen koştu. Gelen Amcasının çay bahçesinin karşısındaki bakkalın çırağıydı. Gülümsedi: - Merhaba Mehmet, hoş geldin... Şevval Abla, Dursun Amca haber gönderdi, evdeki yemeklerden birer porsiyon bahçeye götürecekmişsin. Bir de salata yapacakmışsın. Şevval başını salladı: - Tamam Mehmet, şimdi hazırlarım. Küçük çocuğu gönderdikten sonra mutfağa girdi. Yengesi karşı komşuya sabah kahvesine gitmişti. Biraz biber dolması vardı, güzelce bir sahana yerleştirdi dolmaları. Kızartmayı plastik bir kaba koydu. Bir de zeytinyağlı fasulye koydu başka bir sahana. Hepsinin üzerini birer tabakla kapattıktan sonra güzel bir salata yaptı. Büyük tepsinin içine özenle dizdi yemekleri. Dolaptan bir kupa da ayran aldı. Sokak terliklerini giyip tepsiyi yüklendi. Sıcak bunaltıcıydı. Çay bahçesine gelene kadar ter içinde kalmıştı. Dursun, Şevval'i görünce seslendi: - Kızım, şu ağacın altındaki masaya sofrayı kuruver. Genç kız hiçbir şey sormadan hazırladı sofrayı. İşini bitirip arkasını dönünce gördü Tamer'i. İrkildi: - Sen ne arıyorsun burada? Tamer fısıldadı: - Seni özledim, görmeye geldim. Şevval hafif bir kıpırtı duydu içinde. Delinin tekiydi bu genç adam. - Amcam görecek şimdi... - Görsün, umurumda değil. Dayanamadım hafta sonuna kadar. Seni görmek istedim. Düşünüyorsun değil mi söylediklerimi? Şevval kaşlarını çattı: - Hiçbir şey düşünmüyorum... Tamer ısrarcıydı: - Düşün o zaman. Cumartesi günü sabahtan buradayım. Seni bekleyeceğim. Bak ben sana tutuldum. Ciddiyim Şevval. Azıcık bir zamanım kaldı askerliğimin bitmesi için. Bir buçuk iki aya kalmaz tezkeremi alacağım. Birlikte gidelim buradan. İstersen burada evlenir öyle gideriz. Şevval dudaklarını ısırdı. Başını iki yana salladı: - Hiç bir şey bilmiyorum... - Ben biliyorum, senin eşim olmanı istiyorum... Şevval çaresizce baktı onun yüzüne. Kuşku ve arzunun harmanı okunuyordu gözlerinde... > DEVAMI YARIN