"Terk edilmek kolay mı Uğur?"

Uğur havalimanına gitmeden önce bir restoranda yemek yedi. Hesap almak için gelen garsona gülümsedi: - Telefonunuzu kullanabilir miyim? Garson kibar bir şekilde: - Hay hay efendim, lütfen buradan buyurun diyerek ileriyi işaret etti. Uğur telefonun başına geçtiği zaman heyecanlıydı. Cebinden Mualla'nın numarasını çıkarttı ve çekingen bir şekilde çevirdi. Az sonra karşı taraftan genç kadının sesi duyuldu: - Buyurun ben Mualla? - Merhaba... Ardından telaşla atıldı: - Bir dakika kapatma, sadece veda etmek istiyorum. Gidiyorum artık buradan. Ahizenin diğer tarafında bir sessizlik oldu. Neden sonra cılız bir ses duyuldu: - Nereye? - Yurt dışına gidiyorum. Temelli. Sadece veda için aradım. Seni taciz etmek gibi bir niyetim yok. Mualla'nın derin solukları duyuluyordu telefondan. Kesik konuşuyordu. Uzun beklemelerden sonra cevap veriyor veya soruyordu: - Ya karın, evliliğin? Uğur yutkundu: - Yürümedi, olmadı, ben evlenmeye hazır değilim. Zaten benim inisiyatifim dışında olmuştu. Babamın, annemin dayatmasıyla, tehditleriyle. Olmadı işte. Yapamayacağım... Dudaklarını ısırdı. Kendisine destek olacak bir cevap bekliyordu. Bunu duymak için neler vermezdi o anda. Neden sonra Mualla'nın cevabı geldi: - İyi ya, senin kararın... Mutlu ol!.. Benimse seninle yaşanacak, paylaşacak bir şeyim kalmadı. Belki insanların gözünde saygın biri değilim ama benim kendime saygım vardır. Beni aldatan, bana oyun oynayan bir insanla paylaşacak bir şeyim olamaz. İyi yolculuklar sana! Uğur âdeta inledi: - Bu kadar mı söyleyeceklerin? Karşı taraftan acı bir kahkaha duyuldu: - Ne bekliyordun ki Uğur? Biliyor musun ben senden hiçbir şey beklemedim, zaman zaman olmadık hayallere kapıldığım oldu ama inan ki işin gerçeği öyle değildi. Hiçbir şey beklemedim. Sadece dürüstlüktü istediğim. Ama sen... Haber bile vermeden, verdiğin onca söze rağmen, onca yaşanmışlığa rağmen haber vermeye tenezzül bile etmeden evlendin bir başkasıyla. Şimdi o kızcağıza da acıyorum, zavallı kız... Kim bilir hangi şartlarda şu anda, terk edilmek kolay bir şey değildir Uğur... Biliyorum ki o kız benim gibi ayaklarının üzerine basan biri de değildir. Başka bir insanın hayatını kendi tutarsızlıklarınla mahvetme hakkını nereden bulduğunu doğrusu merak ediyorum ama kader işte. O kızcağızın kaderi de buymuş demek ki... Uğur bir şey söyleyemedi. Telefon kapanmıştı. Öylece kalakalmıştı olduğu yerde... > DEVAMI YARIN