Terk edilmekten korkuyordu!..

Turgay şirketin merdivenlerinden çıkarken karmakarışık düşünceler içindeydi. Kafasının içinde binbir düşünce âdeta dans ediyor, bir türlü net bir sonuç bulup çıkaramıyordu. İçini Alev'i kaybetme korkusu kaplamıştı. Sinirlerine hakim olamadığı için kendi kendine kızıyor ve içini rahatlatmak uğruna kendine haklılık payları arıyordu. "Kadın kısmının kocasına karşı gelmemesi lazım!.. Benden sonra eve girmemesi lazım!.. Babam annemin kendisinden sonra geldiğine şahit olsaydı öldürürdü onu!.. Ben böyle gördüm, böyle öğrendim!.. Bu saatten sonra da değişecek değilim ya!.." Masasına gelip oturduğu halde hâlâ içinden kendi kendine konuşuyordu. Çalışma arkadaşının sabah selamını bile duymamıştı. Arkadaşı biraz daha yüksek sesle bağırdı: - Turgay, nerelerdesin yahu? Sabahtan beri "günaydın" diye bağırıyoruz. İrkildi. Şaşkınlıkla kekeledi: - Ha, duymadım, özür dilerim, günaydın, kafam biraz dolu, kusura bakmayın. - Karadeniz'de gemilerin mi battı arkadaşım, ne bu böyle, önünü görmüyorsun! Gülümsedi geçiştirmek için: - Kafam bir şeye takıldı da, dedim ya, duymadım. Yerine oturdu. Kimseye laf anlatacak durumda değildi. Korkuyordu. Sonunda dayanamadı. Alev'e hiç güvenmiyordu. Amirinin odasına doğru ilerledi ani bir kararla. Kapıyı tıklatıp girdi içeriye. Adam masasının başında çalışmakla meşguldü. Neden sonra kafasını kaldırıp baktı: - Buyurun Turgay Bey, bir şey mi var? - Evet efendim. Bazı halletmem gereken özel problemlerim var. İzin isteyecektim bugün için. Malum, aile meseleleri. Mümkünse... Birol Bey arkasına yaslandı. Dikkatle baktı genç adamın yüzüne: - Son günlerde seni biraz sinirli görüyorum Turgay Bey. Geçen gün düşündüm, evlilik yaramadı Turgay Beye dedim içimden. Hayırdır? Turgay sinirlenmişti. Kimsenin işine karışmasından hoşlanmazdı: - Dedim ya efendim, özel meseleler. Gülümsedi umursamazca amir. Omuzlarını kaldırdı: - Söylemezsen söyleme canım, iyi git bakalım. Ama başka gün aynı sebeple gelme karşıma.. Bu kadar iş varken seni eve yollamak büyük fedakârlıktır, bu iyiliğimi de unutma! Turgay teşekkür ederek çıktı. Sinirden dişlerini sıkmıştı. İçinden adamın masasını bir anda dağıtmak gelmiş, zor hakim olabilmişti sinirlerine. Hemen eve dönecekti. Alev'in bir şekilde gönlünü alması lazımdı. Gece uykularını kaçıracak derecede korku içindeydi çünkü. Terk edilmekten korkuyordu. Hemen toparlanıp dışarı çıktı, yoldan geçmekte olan bir taksiyi çevirip evinin adresini verdi... >> DEVAMI YARIN