Titrediğini hissetti genç kız!..

Zeynep içeriye girince babasının oturduğunu gördü. Toparlandı. - İyi akşamlar... Nasılsınız babacığım? - İyiyim kızım. Hoş geldin. Asuman Hanımı öptükten sonra kapıya yöneldi: - İzninizle üzerimi değiştirip geliyorum. Hemen inerim. *** Zeynep salondan çıkınca Asuman Hanım öne doğru eğildi: - Abi, sana bir şey söyleyeceğim. Kerim Bey kardeşinin yüzüne baktı merakla: - Dinliyorum Asuman! - Zeynep'in okulunda bir gezi düzenlenmiş Uludağ'a. Çocuk gitmek istiyor. Arkadaşlarıyla birlikte. Hafta sonunda. Cumartesi-pazar kalıp geleceklermiş. İzin ver de gitsin kız. Hayatında ilk defa arkadaşlarıyla bir geziye gidecek... Kerim Bey sessizdi. Kaşları yeniden çatılmış, dudaklarını öne doğru uzatmıştı. Asuman Hanım bu sessizliğin hayra alamet olmadığını düşünerek korkuyla sordu: - Ne diyorsun abi? Adam arkasına yaslandı. Asuman Hanım bir daha sormaya cesaret edemiyordu. Neden sonra ayağa kalktı Kerim Bey. Kristal sigara kutusundan bir tane alıp yaktı. - Ne zamanmış bu gezi? - Hafta sonunda. Cuma akşamından gidecekler, cumartesi-pazar kalıp pazar gecesi dönecekler. - Nerede kalacaklarmış? Kadın yutkundu: - Otelde sanırım. Kerim bey sigarasının dumanını tavana doğru üfledi. Çok nadir zamanlarda sigara içerdi. Omuzlarını kaldırdı. Adeta fısıldadı: - İyi, gitsin!.. Asuman Hanım derin bir nefes aldı. Rahatlamıştı. Kazasız belasız atlatmışlardı bu işi. Eğer ters bir zamanına rastlasaydı kendisi de nasibini alacağını çok iyi biliyordu. Çok geçmeden Zeynep geldi yanlarına. Üzerini değiştirmiş, elini yüzünü yıkamış, daha rahat bir şeyler giymişti. Gülümseyerek yaklaştı: - Sohbetinizi bölmeyeyim... Kerim Bey kızına döndü: - Geziye gidecekmişsin ha? Zeynep titrediğini hissetti. Göz ucuyla halasına baktı. Asuman Hanım gülümsüyordu. Dudaklarını ısırdı: - Evet baba, arkadaşlarla birlikte. Okul tertiplemiş. İki de asistanımız geliyor eşleriyle birlikte. Kerim Bey başını salladı. Kızının yüzüne bakmadan konuşuyordu: - Halana gidebileceğini söyledim. Zeynep sevinçle hafif bir çığlık attı: - Çok teşekkür ederim baba... Asuman Hanımla kaçamak bir şekilde bakıştılar. Kerim Bey ayağa kalktı: - Saniye'ye söyleyin akşam yemeğini hazırlasın. Ben yemekten sonra biraz çalışacağım. Zeynep hemen fırladı odadan. İçi içine sığmıyordu. Koşarak mutfağa indi. Mutfak alt kattaydı. Oldukça genişti. Babasının isteğini iletti hizmetçiye. İçinden şarkılar söylemek geliyordu... >DEVAMI YARIN