Turgay, nefes nefeseydi!..
Turgay taksinin parasını ödedikten sonra kayınpederinin oturduğu apartmana bir yıldırım hızıyla girdi. Üçer üçer çıktığı merdivenlerin bitimindeki kapının önünde beklemeden yumruklamaya başladı. Çok geçmeden telaşlı sesler duyuldu içeriden. Leman Hanım korkuyla kapıyı açtı: - Ah, Turgay Bey oğlum, korkuttun beni... - Nerede? O nerede? Kadın şaşırmıştı. Hayretle baktı damadına: - Kim nerede oğlum? Kimi arıyorsun? Turgay nefes nefeseydi. Gözlerini kısarak baktı kayınvalidesine: - Biliyorum buraya geldiğini. Ona gitmeyeceksin dediğim halde buraya geldiğini biliyorum. Söyleyin Alev nerede? Leman Hanım boğazından fırlayan çığlığı eliyle tutmak istermiş gibi ağzını kapattı dehşetle: - Alev'ime bir şey mi oldu yoksa? Nerede Alev? Turgay şaşırmıştı. Başını iki yana salladı: - Bana numara yapma valide hanım, söyle nerede kızın? Leman Hanım ağlamaklıydı: - Vallahi burada değil yavrum, benim bir şeyden haberim yok. Kimse gelmedi buraya. Ben karşı komşumla birlikte sabah kahvesi içiyorum salonda. Kimseler yok başka evde. Turgay kayınvalidesini eliyle iterek daldı içeriye. Bütün odalara baktı. Gerçekten doğru söylüyordu kadın. Alev yoktu. Öfkeyle soludu: - Eğer yalan söylüyorsanız size de dar ederim dünyayı. Hep sizin yüzünüzden bunlar. Hep sizin yüzünüzden!.. Geldiği gibi son hızla merdivenlerden inerek gözden kayboldu. Leman Hanım şaşkın bir şekilde aynı kendisi gibi ürkmüş, korkuyla salon kapısının pervazına dayanmış olan karşı komşusuna baktı: - Kızıma bir şey yaptı bu adam!.. Kızım gitti komşum, hemen Muhittin'i aramam lazım benim. Kızım yok ortalıkta... Hemen telefona koştu. Elleri titriyordu. Numarayı üç defa yanlış çevirdi. Sonunda komşusu devreye girdi: - Dur ayol Leman Hanım, sakin ol biraz. Söyle numarayı ben çevireyim. Heyecanlanma. Mukayyet ol kendine. Az sonra Muhittin Bey olanları öğrenmiş ve hemen eve gelmek üzere hareket etmişti bile... Leman Hanım elinde telefon kızının bulunabileceği her yeri arıyordu. Alev sanki yer yarılmış da içine girmişti. Hiçbir yerde yoktu!.. DEVAMI YARIN