Yalvaran bakışlarla dinliyordu bakıcısını!

Münevver Hanım oğlunu uğurladıktan sonra biraz dantelini ördü. Hava karardıktan sonra avizenin ışığında gözleri zorlandığı için bıraktı örmeyi. Ozan olmayınca evin içi bomboştu. Birkaç lokma bir şey yemeye çalıştı ama canı istemiyordu. Neden sonra tek başına sıkıldığını anlayınca hırkasını aldı omuzlarına dışarı çıktı. Yandaki apartmana girdi. Birinci katın zilini çaldı. Çok geçmeden açıldı kapı: - Merhaba Asiye Hanım, misafir kabul eder misiniz? - Aaa, Münevver Hanım, hoş geldiniz. Tabii gelin, gelin... Münevver Hanım gülümseyerek girdi oturma odasına. Pencere kenarında tekerlekli sandalyesinde dalgın oturan kadına ilerledi: - Cemile Hanım, nasılsın? Felçli kadın Münevver Hanımı görünce gözleri parlayarak baktı ona, başını salladı, güçlükle konuştu: - Hoş geldin Münevver Hanım... - Ozan geziye gitti fakülte arkadaşlarıyla. Pek sıkıldım evde. Bir iki yarenlik ederiz dedim. İyi gördüm seni, maşallah, iyisin... Saçlarını da taramış Asiye Hanım... Pek güzel olmuşsun... Asiye Hanım da gelmişti yanlarına: - İzin verse daha da süsleyeceğim ama istemiyor. Biraz önce banyo yaptı. Sesini alçaltarak eğildi Münevver Hanıma doğru: - İnan ki zor, çok zor... Hani, verdikleri para yetse anlayacağım, insan katlanır ama üç kuruş için kahrı çekilmiyor. Eh, ben de insanım yani, beni de düşünmeleri gerek... Bugün avukat geldi söyledim bütün bunları, zam yapın dedim, yoksa bakamayacağım dedim... Münevver Hanım şaşırmıştı, ne diyeceğini bilemedi. Duymuş olmasından korkarak Cemile Hanıma baktı, zavallı kadın yardım istermişçesine yalvaran bakışlarla dinliyordu bakıcısının sözlerini. İnleyerek konuşmaya çalıştı: - Ben ne yapabilirim ki... Münevver Hanım kızmıştı bakıcıya: - Tabii canım, bu kadıncağız ne yapsın... Ayıp ediyorsun Asiye Hanım... Bir sorunun varsa gereken insanlarla konuşursun, bu kadıncağızın yanında böyle pat diye konuşulmaz bu konular... Asiye omuzlarını kaldırdı: - Ben istediklerimi söylüyorum. Cemile Hanıma para gönderen adamın bence çok ama çok parası var. Kim olduğunu bilmiyorum, hep aynı avukat geliyor ve ondan "beyefendi" diye bahsediyor ama belli ki çok zengin biri. Kaç kere sordum buna da hiç anlatmadı. Münevver Hanım bu basit tavırlardan rahatsız olmuştu. Ayağa kalktı: - Ben gideyim, bu konular hiç hoş değil... Cemile hanım bir gayretle sağlam kolunu uzattı. Komşusunun gitmesini istemiyor gibiydi. Birden aklına bir fikir geldi Münevver Hanımın: - Asiye Hanım, haydi sen git biraz dolaş, anlaşılan bunalmışsın, ben kalayım yanında Cemile Hanımın... Asiye sevinçle fırladı yerinden. Teşekkür ederek çabucak hazırlanıp çıktı. İki kadın baş başa kalmışlardı... > DEVAMI YARIN