Yeşil gözleri ateş gibi parlıyordu!..

Zeynep salon kapısından içeri girer girmez fiskos koltuğunda oturan halası Asuman Hanımın yanına gitti. Suratı allak bullaktı. Asuman Hanım Fransız malı gözlüğünü çıkartıp onun yüzüne dikkatle baktı: - Zeynep? İyi misin kızım? Neyin var? Genç kız gözlerini kıstı. Yeşil gözleri ateş gibi parlıyordu: - Babam geldi mi hala? Nerede? Asuman Hanım şaşkınlıkla başını salladı: - Hayır yavrum, henüz gelmedi... Ne oldu Zeynep? Zeynep koltuklardan birine attı kendini. Dudakları titriyordu: - Bugün Ozan'ı zorla yanına getirtmiş hala! Tehdit etmiş onu peşimi bırakması için... Nereden biliyor benim Ozan'la arkadaşlığımı? Sen söyledin değil mi? Asuman Hanım küçük bir çığlık atarak ağzını eliyle kapattı: - Asla Zeynep, yemin ederim ki ben tek bir kelime bile söylemedim kızım. Nereden bildiğini bilmiyorum ama ben söylemedim. Zeynep dikkatle baktı karşısındaki kadına. İnanmıştı onun söylediklerine. Biraz daha yumuşadı tavırları: - Peki hala, nereden biliyor? Ozan'ı nereden tanıyor? Nasıl böyle bir şey yapar? Asuman Hanım ağlamaklıydı: - Ah güzel kızım söylemiştim ben sana asla izin vermez diye... Zeynep başını kaldırdı kendinden emin bir tavırla: - Babam asla engel olamayacak buna halacığım... Asuman Hanım korkuyla inledi: - Babanı tanımıyormuş gibi konuşuyorsun Zeynep... Onun neler yapabileceğini bilmiyormuş gibi konuşuyorsun... Zeynep gözlerini kıstı. Öfkesi yüzünden belli oluyordu: - Beni kaybeder Hala... Beni ebediyen kaybeder. Bu sırada bahçeden gelen motor sesini duyup ikisi birden dışarı baktılar. Siyah lüks araba yumuşacık bir manevrayla kapının önünde durdu. Zeynep başını salladı: - İşte geldi... Kerim Bey yaşından beklenmeyen bir çeviklikle merdivenleri çıktı. Hizmetkar Saniye çoktan kapıyı açmıştı. Çantasını ve ceketini ona uzattıktan sonra salona girdi. Asuman Hanım ayağa kalkmıştı bile: - Hoş geldin abi.. - Hoş bulduk Asuman... Merhaba Zeynep.. Zeynep cevap vermedi. Sadece öfkeyle süzdü babasını. Kerim Bey şaşırmış bir şekilde kız kardeşine soru dolu gözlerle baktı. Asuman Hanım omuzlarını kaldırdı. - Ne o Zeynep, küs müyüz? Zeynep yerinden kalktı. Kendinden emin bir şekilde babasının karşısına geçip gözlerinin içine dik dik baktı... > DEVAMI YARIN